Partenokarpik salatalık nedir ve faydaları nelerdir?

Yetiştiricilerin büyük bir değeri, seralarda yıl boyunca yetiştiriciliğe uygun sebze çeşitlerinin yaratılmasıdır. Partenokarpik salatalık çeşitleri böyle bir başarı haline geldi - bu, tozlaşmaya ihtiyaç duymayan bir melez grubudur.

Partenokarpik ne anlama geliyor?

Parthenocarp (Yunanca "parthenos" - bakire, "karpos" - meyve kelimelerinden), "bakir döllenme" olarak çevrilir ve bu, steril, embriyonik tohumlar içeren veya hiç olmayan meyvelerin oluşumuyla sonuçlanır. Bu, salatalıkların tohumdan yoksun, kendi kendine doğurgan olduğu anlamına gelir.

Biyologlar iki tür partenokarpiyi ayırt eder:

• bitkisel - tozlaşma veya pistil tahrişi olmaksızın meyve gelişimi;
• uyarıcı - meyve, herhangi bir bitkinin poleni pistile çarptıktan veya mekanik veya termal tahrişinden sonra oluşur.

Lütfen dikkat: kendi kendine tozlaşan ve partenokarpik salatalıklar tamamen farklı gruplardır. Kendi kendine döllenen çeşitlerde, çiçeklerin çoğu biseksüeldir, yani bir dişeti ve organları vardır, döllenip meyveler olgunlaştığında tam teşekküllü tohumlar oluşur.

Kendi kendine döllenen salatalıkların en büyük avantajı, meyve vermek için hiç tozlaşmaya ihtiyaç duymamalarıdır. Oluşan her tomurcuğun zaten küçük bir yumurtalık vardır - gelecekteki salatalık ve bu nedenle yaz sakini için polen aktarma sorunu yoktur. Sera koşullarında bu harika bir şey çünkü tüm yıl boyunca herhangi bir özel zorluk yaşamadan tüketicinin masasına taze salatalık tedarik etmenizi sağlıyor.

Partenokarpik çeşitlerin özellikleri

Sıradan salatalıklar gibi partenokarpikler, özelliklerden birine - amaçlanan kullanım veya olgunlaşma süresine göre birkaç kategoriye ayrılır.

Amaçlarına göre sıralar 4 gruba ayrılır:

1. Salata, yani taze tüketim için. Bu, yeşilliklerin gelecekte kullanılmak üzere geleneksel hasat yöntemlerine katılmadığı anlamına gelir, çünkü ya tatmin edici tat duyumları vermezler ya da ayrılan süreye dayanmazlar - tuzlamada yumuşar, sürünür ve konserve içinde patlarlar.
2. Tuzlama, geleneksel tuzlama ile hasat için ideal - varillerde, emaye kaplarda veya cam kaplarda. İlkbahara kadar mükemmel bir şekilde saklanırlar, bozulmazlar, kendine has tatlarını kaybetmezler.
3. Konserve - salatalık turşusu hazırlamak için.
4. Evrensel - bu çeşitlerin meyveleri kesinlikle her şeye uygundur.

Partenokarpik salatalık melezlerinin olgunlaşma tarihlerine göre bölünmesi gelenekseldir:

• erken, sürgünlerin ortaya çıkmasından 35-40 gün sonra olgunlaşma;
• 45 gün sonra toplanan sezon ortasında;
• geç olgunlaşma, pazara ulaşma ve 50 gün sonra gıda olgunluğu.

Partenokarpik salatalıkların geleneksel çeşitlere göre birçok avantajı vardır. Sera ve iç mekan yetiştiriciliği için ideal olmasının yanı sıra, bu grubun birçok melezi açık havada başarıyla yetiştirilmektedir. Yangınlar hızla büyür, aktif olarak ve uzun süre meyve verir, çünkü "çorak çiçek" kavramı onlar için geçerli değildir. Hava koşullarının olumsuz etkilerine ve yakınlarının geleneksel hastalıklarına karşı dayanıklıdırlar.

Ek olarak - arazilerini düzensiz olarak ziyaret eden yaz sakinleri tarafından özellikle takdir edilen - salatalıklar büyümez: çeşitliliğin karakteristik boyutlarını yazarak, rengi korurken kütlenin büyümesini yavaşlatırlar.Kağıt hamuru taze kalır, sulu kalır, acı birikmez ve tohumlar orada değildir, yani bebekliklerinde kalırlar.

Partenokarpik salatalıkların agrotekniği

Partenokarpik salatalık yetiştirme ilkeleri değişmeden kalır. Doğru yeterince zahmetli tohum ön hazırlık süreci - dezenfeksiyon, sertleştirme, ıslatma - tohum materyalinizi bu tür salatalıklardan alamayacağınız için genellikle atlanırlar ve çoğu üretici, paketlemeden önce bile tam bir ekim öncesi işlem gerçekleştirir.

Toprağa dikim, açık veya korumalı, fide ve fidansız bir şekilde yapılır. Ana koşul, toprağın +15 ° C'ye kadar ısınması gerektiğidir. Sera ısınırsa bu sınırlama önemsizdir.

Doğrudan ekim için, tohum çimlenmesini hızlandırmak için yataklar polietilen veya agrofiber ile kaplanır.

Partenokarpik salatalık melezlerine normal çeşitlerle aynı şekilde bakarlar - sularlar, beslerler, yabani otları temizlerler, önleyici ilaçlama yaparlar. hastalıklara ve zararlılara karşı, çalılar oluşturun (bu prosedürün bazı farklılıkları vardır).

Çalı oluşumu, jartiyer

Geleneksel olarak salatalık asma bir kafese bağlı veya üzerinde dört yaprak oluştuğunda bir destek. Daha sonra büyümesini izlerler, aşağıdaki faaliyetleri yürütürler:

1. Ana gövdenin körlenmesi - verimli olanlar dahil tüm aksiller sürgünler yerden 50 cm yüksekliğe kadar çıkarılır.
2. 0.5 ila 1.5 m arasındaki bir seviyede, üçüncü yaprak üzerlerinde oluşmaya başladığında yanal sürgünler sıkışır.
3. Kafesin tepesine kadar bir buçuk metre yükseklikte, yan sapların 4. yaprağının üzerinde kıstırma yapılır.
4. Kafese doğru büyüyen ana gövde sıkışır, yanal olanların büyümesine izin verilir, onları aşağı doğru yönlendirir.

Ana gövdeyi kör etmek elbette ilk zelent mahsulünü erteler, ancak meyve vermeyi uzatır, onu daha bol hale getirir. Yaz sakinleri, kendilerini ve sevdiklerini erken yaşta taze salatalıklarla şımartmak için genellikle orijinal hallerinde birkaç çalı bırakırlar, ancak ekim alanlarının ana kısmı, zamanla gerilen büyük bir hasat için bir perspektifle oluşturulmuştur.

Partenokarpik salatalık çeşitleri

Başlangıçta sera koşullarında yetiştirme için tasarlanmış olan partenokarpikler, açık yataklarda hızla ustalaştı. Havanın arılara müdahale etmesi ihtimaline karşı önce onları dikmeye başladılar. Yavaş yavaş, normal çeşitlere bastılar - yüksek verim, etkilenen büyük ve küçük sorunlara direnç.

Açık zemin için

Yaz sakinleri, açık zemin için aşağıdaki partenokarp çeşitlerinin en iyisi olduğunu düşünüyor:

• Ajax, çok erken - zaten 35. günde ilk yeşilleri çekebilirsiniz. Liananın her düğümü, evrensel mutfak amaçları için 12 cm uzunluğa kadar birkaç meyve oluşturur - salatalıklar lezzetli, taze, turşu, tuzludur.
• Blanca - çok erken, kornişon türü meyveler - 7 cm uzunluğa kadar. Salamura, tuzlama için iyidir.
• Hermann - Erken olgunlaşmış bir melez, salatalıkların uzunluğu 10 cm, meyvelerin tadı mükemmel, taze ve konserve.
• Kristina - Açık zemin için özel olarak tasarlanmış Hollandalı melez: yüksek stres direnci, güçlü bağışıklık onun doğasında var. Evrensel kullanım için meyveler.
• Mila - mantar hastalıklarına karşı artan direnç gösterir. 10 santimetrelik salatalıkların harika bir tadı vardır ve özellikle endüstriyel ölçekte konserve için sıklıkla kullanılır.

Hybrids Parker, Gerçek Sahibi, Pasamonte, Masha, Advance, Angel da korunmasız yataklarda harika hissediyor.

Sera çeşitleri

Kışın ve ilkbaharın başlarında taze salatalıklarla kendinizi memnun etmek için yaz sakinleri aşağıdaki çeşitleri tercih eder:

• Cupid, düğüm başına 6-8 yeşillik oluşturan, yüksek verimli, ultra erken bir çeşittir;
• Goosebump - evrensel amaçlı bir ürün verir;
• Yönetmen - gölgeye dayanıklı hibrit, uzun vadeli meyve veren;
• Athena, kış mahsullerinin lideridir, zayıf aydınlatmayı iyi tolere eder, salatalıklara mükemmel tada sahiptir;
• Cesaret, ortalama verime sahip, geç olgunlaşan bir çeşittir;
• Connie - 9 cm uzunluğunda, sezon ortasında kornişon turşusu, tadı harika.

Seralara yönelik en eski partenokarpikler Artel, Afiyet olsun, Kırsal tatiller, Slavyanka, Veer'dir.

Maksimum kış hasadı, Svyatogor çeşitlerinin lianalarından (yaklaşık 40 kg / m²) ve Lohengrin (47 kg / m'ye kadar²).

Bir sera için partenokarpik melezleri seçerken, salatalık genellikle çok iyi aydınlatma gerektirdiğinden, gölgeye dayanıklı olanlar tercih edilir.

Mükemmel verim göstergeleri:

• Amur - 28 kg / m'ye kadar²;
• Hermann - 20 kg / m üzeri²;
• Zozulya - 26 kg / m²;
• Corinto - 38 kg / m²;
• Neva - 27 kg / m'ye kadar²;
• Olimpiyatlar - 45 kg / m'ye kadar².

Yüksek verimli çeşitlerin unvanına kadar yaşaması için azami özen gösterilmelidir.

Salamura için en iyi çeşitler

Kışa salatalık hazırlamanın en iyi yolu tuzlamadır, çünkü işlem doğal koşullar altında, ısıl işlem yapılmadan gerçekleşir ve bu da maksimum vitamin miktarını korumanıza izin verir.

Deneyimli yaz sakinleri, tuzlama için aşağıdaki partenokarpik çeşitleri önermektedir:

• Parmak Boy, ultra erken kornişon. Boşluksuz yoğun meyvelerin uzunluğu 10 cm'yi geçmez.
• Sibirya çelenk - 8 santimetre meyveli, yüksek verimli (40 kg'a kadar) kornişon tipi salatalık.
• Lilliputian - 7-9 cm uzunluğundaki salatalıklar kavanozlara mükemmel şekilde oturur ve bu nedenle genellikle turşu toplamak için kullanılır.
• Aleksich - turşuluk türünün ultra erken bir melezi.
• Sibirya tuzlaması - 8 cm uzunluğunda kalibre edilmiş salatalık verir.

En gevrek salatalıklar, yüzeydeki büyük yumrularla karakterizedir. Hamurlarının yapısının özelliği, damarların enine düzenlemesidir.

İlginç partenokarpik çeşitleri

Yaz sakinleri için kendi kendine verimli melezlerin bolluğu arasında çeşitler de ilgi çekicidir:

• Kayınvalide - açık ve korumalı zeminler için uygundur. Sezon ortasını ifade eder, fide yetiştirildiğinde verim daha yüksektir. Her bir düğüm 13 cm uzunluğa kadar 3-4 yeşillik oluşturur. Termofiliktirler ve iyi aydınlatma gerektirirler.
• Gerçek albay erken bir belirsizliktir. Meyveleri iri - 12-15 cm.

Partenokarpiklerin eksileri

Ana dezavantaj, kendi tohumlarınızı toplayamamanızdır. Bu nedenle, gerekli miktarda ekim malzemesini yıllık olarak ve geleneksel tohumların fiyatını aşan bir fiyata satın almak gerekir. Bununla birlikte, yaz sakinleri ek masraflara giderler, çünkü olumsuz yıllarda hasatın büyük kısmını oluşturan partenokarpikler - soğuk yağışlı yazlarla.

Diğer bir dezavantaj, tüm çeşitlerin ileride kullanılmak üzere hasat için uygun olmamasıdır. Ancak bu sorun da çözülebilir: Doğru çeşidi seçerek, büyük bir aileye bile tüm kış boyunca lezzetli konserve veya salamura salatalıkları başarılı bir şekilde sağlayabilirsiniz: kendi kendine verimli melezlerin yüksek verimi, hasat için yeterli sayıda yeşillik toplamasına (genellikle tıpkı torbalarda olduğu gibi) 5-6 çalıya izin verir. ...

Partenokarpik salatalıkları her yerde yetiştirebilirsiniz: açık yataklarda, seralarda veya sıcak yataklarda, evde - bir pencere, balkon, sundurma, verandada. Her zaman iyi bir hasat verirler, pratikte hastalanmazlar. Tohumların olmaması meyvelerin olgunlaşmasına izin vermez, posanın hassasiyetini korur. Onlara bakmak sıradan salatalıklardan daha zor değil, ama dönüş çok daha büyük. Buna ek olarak, onlar asla acı değildirler - kültürün genetik yapısına müdahale ederek hoş olmayan bir tat veren maddelerin sentezinden sorumlu geni çıkarırlar.