Περιεχόμενο
Το Actinidia ανήκει στο γένος των ξυλωδών λιανών. Το φυτό δεν είναι ακόμη τόσο κοινό στους κήπους των Ρώσων κατοίκων του καλοκαιριού. Η εξωτική λιάνα διακρίνεται όχι μόνο από διακοσμητικές ιδιότητες, αλλά επίσης δίνει ζουμερά, γλυκά φρούτα που ωφελούν το ανθρώπινο σώμα. Η φροντίδα των φυτών έχει ιδιαίτερη σημασία στα πρώτα στάδια του σχηματισμού. Το Actinidia μπορεί να καλλιεργηθεί όχι μόνο στην περιοχή της Μόσχας, αλλά και στη Σιβηρία.
Το Actinidia (Actinidia) είναι εκπρόσωπος της οικογένειας Actinidia από ένα υποτροπικό κλίμα. Είναι η νότια προέλευση της αμπέλου που αποτελεί από καιρό εμπόδιο στην καλλιέργειά της στη Ρωσία. Σήμερα υπάρχουν ποικιλίες προσαρμοσμένες στο κλίμα της περιοχής της Μόσχας και ακόμη και της Σιβηρίας. Φυσικά, οι κηπουροί επωφελήθηκαν από αυτό, και τώρα η ακτινίδη βρίσκεται στα οικόπεδα των Ρώσων dacha όλο και πιο συχνά.
Περιγραφή του φυτού:
Σε κάθε εποχή, τα φύλλα του φυτού έχουν το δικό τους χρώμα. Την άνοιξη έχουν ευγενή χάλκινη απόχρωση, πιο κοντά στο καλοκαίρι γίνονται πράσινες, κατά τη διάρκεια της ανθοφορίας, οι άκρες των φύλλων αρχίζουν να γίνονται λευκές και μετά να γίνονται πορφυρές. Το Actinidia ανθίζει τον Μάιο ή τον Ιούνιο (ανάλογα με την περιοχή). Χάρη στην ποικιλία των ειδών και των ποικιλιών, ο καθένας μπορεί να επιλέξει ένα αμπέλι για να διακοσμήσει τον κήπο τους, καθοδηγούμενος από τις δικές του προτιμήσεις.
Η πατρίδα του actinidia kolomikt είναι η Άπω Ανατολή. Εδώ το φυτό βρίσκεται στην άγρια φύση. Οι λεπτές βλαστοί της Λιάνας φτάνουν σε μήκος 7 μέτρα, μεγαλώνουν, ανεβαίνοντας τα κοντινά δέντρα. Η σταδιακή αλλαγή στο χρώμα των φύλλων της ακτινιδιάς kolomikt κατά τη διάρκεια της σεζόν το καθιστά πολύ διακοσμητικό. Αυτό το είδος θεωρείται το πιο ανθεκτικό το χειμώνα · το kolomikta μπορεί να αναπτυχθεί και να αποδώσει καρπούς σε όλες τις περιοχές της Ρωσίας. Διάσημες ποικιλίες αυτού του ακτινιδίου:
Οι καρποί αυτού του είδους ωριμάζουν τον Αύγουστο. Τα μούρα μπορεί να είναι γλυκά ή ελαφρώς ξινά για γεύση.
Όπως υποδηλώνει το όνομα, αυτός ο τύπος ακτινιδιάς είναι εγγενής στην Κίνα. Οι βλαστοί του φυτού είναι πολύ μεγάλοι (έως 8 μέτρα), οι μίσχοι είναι κοκκινωποί και ελαφρώς εφηβικοί. Τα φύλλα αυτής της αμπέλου είναι δερματώδη, πυκνά, μεγέθους έως 12 εκ. Τα φρούτα μεγαλώνουν έως 5 εκ. Και έχουν επίσης εφηβεία. Ήταν αυτός ο τύπος ακτινιδιάς που έγινε ο πρόγονος του γνωστού πολιτισμού - το ακτινίδιο. Τα κινέζικα ακτινίδια μεταφέρθηκαν στη Νέα Ζηλανδία, όπου ελήφθη ως βάση για την αναπαραγωγή.
Δημοφιλείς ποικιλίες αυτού του είδους:
Στη Ρωσία, το ακτινίδιο ακτινιδίων καλλιεργείται κυρίως στην Κριμαία και στην επικράτεια του Κρασνοντάρ, αλλά έχουν ήδη εμφανιστεί ποικιλίες ανθεκτικές στον παγετό που μπορούν να αντέξουν τις θερμοκρασίες του χειμώνα έως τους -30 ° C. Η νέα επιλογή έχει επίσης μικρότερη περίοδο ωρίμανσης.
Το Actinidia argut ονομάζεται επίσης οξύ. Ο κορμός του μεγαλώνει στα 25-30 μέτρα και χρειάζεται αξιόπιστη υποστήριξη. Πάνω από αυτό καλύπτεται με γκρι-καφέ φλοιό. Το Actinidia arguta φαίνεται πολύ διακοσμητικό · στον κήπο φυτεύεται συχνά κοντά στο κιόσκι. Σταδιακά, οι μίσχοι των αμπέλων στριφογυρίζουν γύρω από τους τοίχους του δικτυωτού πλέγματος, δημιουργώντας έναν πράσινο χώρο ανάπαυσης, όπου είναι δροσερός ακόμη και στον πιο ζεστό καιρό. Η οξεία ακτινίδη ανέχεται εύκολα τους παγετούς στους -30-40 ° C. Μπορεί να καλλιεργηθεί ακόμη και στη Σιβηρία, η καλλιέργεια είναι επιτυχής εάν φυτεύονται τόσο αρσενικά όσο και θηλυκά φυτά στην περιοχή. Μόνο σε αυτήν την περίπτωση θα συμβεί επικονίαση και οι καρποί θα είναι δεμένοι.
Δημοφιλείς ποικιλίες αυτού του είδους:
Τα μούρα του actinidia argut είναι πολύ αρωματικά. Μυρίζουν σαν μήλα, λουλούδια και ανανά. Η γεύση του φρούτου περιέχει νότες φραγκοστάφυλου, φράουλας, ακτινίδιου.
Η περιοχή της Μόσχας, όπως και άλλες περιοχές της μεσαίας ζώνης, έχει ένα εύκρατο κλίμα με ζεστά καλοκαίρια και μάλλον κρύους χειμώνες. Οι κλιματολογικές συνθήκες της Σιβηρίας είναι ακόμη πιο σοβαρές. Μόνο ποικιλίες προσαρμοσμένες στον τοπικό καιρό είναι κατάλληλες για φύτευση εδώ. Από όλα τα είδη, οι κρύοι χειμώνες είναι πιο ανεκτοί από τα ακτινίδια kolomikta, τα οποία μπορούν να αναπτυχθούν χωρίς στέγη. Συνιστάται καλλιέργεια σε εσωτερικούς χώρους για την ποικιλία αργού. Είναι οι ποικιλίες ακτινιδίων kolomikta που καλλιεργούνται συχνότερα στις συνθήκες της περιοχής της Μόσχας και της Σιβηρίας.
Το Actinidia "Leningradskaya" αναφέρεται σε μια ποικιλία κολομιτών. Η ποικιλία έχει μέση περίοδο ωρίμανσης, τα φρούτα ωριμάζουν στα μέσα Αυγούστου. Το μέσο βάρος των μούρων είναι 4 g, το σχήμα είναι κυλινδρικό με μια μικρή κατάθλιψη στη βάση. Τα φρούτα έχουν συχνά πράσινο χρώμα. Περιέχουν μεγάλο αριθμό θαλάμων σπόρων.
Τα μούρα έχουν γλυκιά γεύση με ελαφριά ξινή. Το άρωμα θυμίζει τη μυρωδιά του ανανά. Η ποικιλία θεωρείται μεγάλη καρποφορία. Η Λιάνα ανέχεται εύκολα τον παγετό στους -40 ° C. Τουλάχιστον 3-4 αρσενικά και θηλυκά δείγματα φυτεύονται στην περιοχή. Ένα φυτό που φυτεύεται μόνο του δεν θα αποφέρει καρπούς.
Η Λιάνα ανήκει στις ποικιλίες που ωριμάζουν αργά. Το οβάλ μούρο έχει γεύση σαν σύκο. Τα φρούτα είναι μεγάλα, μπορούν να φτάσουν σε βάρος 8 γραμμάρια. Από ψηλά, τα μούρα καλύπτονται με κοκκινωπό-πρασινωπό δέρμα. Το φυτό ανήκει σε υβρίδια, ανέχεται τέλεια το χειμώνα στη μεσαία λωρίδα και στα βόρεια.
Το "Σουβενίρ" λαμβάνεται διασχίζοντας τις ποικιλίες του Αργούτ και του μωβ. Ο καρπός έχει μια γλυκιά μυρωδιά καραμελών και μια κόκκινη απόχρωση πολτού. Ο θάμνος είναι ισχυρός, με επιμήκη φύλλα. Σπορόφυτα μπορούν να αγοραστούν σε πολλά φυτώρια κοντά στη Μόσχα.
Η ποικιλία ανήκει στην ποικιλία Kolomikt, περιλαμβάνεται στο Κρατικό Μητρώο όπως συνιστάται για φύτευση σε όλες τις περιοχές. Το μέγεθος του θάμνου είναι μεσαίο. Το αμπέλι έχει πράσινα βλαστάρια μεσαίου πάχους, καλυμμένα με σκούρα πράσινα λεία φύλλα. Η ποικιλία έχει μέσο χρόνο ωρίμανσης, απαιτεί φύτευση πολλών φυτών για εγκάρσια επικονίαση.
Η Λιάνα σχεδόν δεν επηρεάζεται από ασθένειες και παράσιτα, που θεωρείται το πλεονέκτημά της. Οι δείκτες χειμερινής ανθεκτικότητας είναι μέτριοι. Τα φρούτα ωριμάζουν τον Αύγουστο. Το μέσο βάρος των μούρων είναι 2,5 g, από πάνω καλύπτονται με γκριζοπράσινο δέρμα. Ο πολτός έχει γλυκόξινη γεύση και λεπτή υφή, μυρίζει σαν μήλα.
Η ποικιλία ανήκει σε μια ποικιλία από κολόμικα, διακρίνεται από τα μέσα της πρώιμης ωρίμανσης. Ο θάμνος είναι μεσαίου μεγέθους, η διακλάδωση είναι μέτρια. Οι ώριμοι βλαστοί γίνονται κοκκινωπό-καφέ. Τα φύλλα είναι λεία, μήκους έως 10 cm, με οδοντωτό άκρο.
Το μέγιστο βάρος των μούρων είναι 5,8 γραμ. Τα φρούτα έχουν επιμήκη κυλινδρικό σχήμα, η σάρκα τους είναι ζουμερή, με γλυκιά και ξινή γεύση. Η Λιάνα δεν επηρεάζεται από ασθένειες και παράσιτα. Η Έλα περιλαμβάνεται στο Κρατικό Μητρώο της Ρωσίας. Η ποικιλία έχει καλή αντοχή στο χειμώνα. Τα φρούτα είναι επιρρεπή στην απόρριψη, επομένως, απαιτούν έγκαιρη συλλογή.
Μια ποικιλία μέσης ωρίμανσης που καταχωρήθηκε στο μητρώο του κράτους. Η Λιάνα διακρίνεται από τους μέτριους ρυθμούς ανάπτυξης και το μεσαίο μέγεθος. Βολές - σγουρά, χωρίς εφηβεία. Τα φύλλα είναι μεσαίου μεγέθους, σκούρο πράσινο, λεία. Η ποικιλία δεν έχει σχεδόν καταστραφεί από τον παγετό.
Το "νόμισμα" απαιτεί διασταυρούμενη επικονίαση. Το μέσο βάρος των μούρων είναι περίπου 3 γραμ. Τα φρούτα έχουν σχήμα οβάλ και χρώμα ελιάς. Η γεύση του πολτού είναι γλυκιά και ξινή, υπάρχει ένα ελαφρύ άρωμα ανανά. Η ποικιλία συνιστάται για καλλιέργεια σε όλη τη Ρωσία.
Στην περίπτωση της ακτινιδιάς, η φύτευση και η φροντίδα στην περιοχή της Μόσχας και στη Σιβηρία θα δώσουν θετικό αποτέλεσμα εάν επιλέξετε το σωστό μέρος και δενδρύλλια και στη συνέχεια αφαιρείτε τακτικά την προσοχή στο φυτό. Τα νεαρά αμπέλια απαιτούν ιδιαίτερη φροντίδα. Σε ένα μέρος, ένα φυτό μπορεί να υπάρχει για περισσότερα από 50 χρόνια · στη μέση ηλικία, μια μεταμόσχευση είναι καταστροφική για αυτό.
Αρχικά θα πρέπει να επιλέξετε μια ηλιόλουστη περιοχή, κατά προτίμηση με προσανατολισμό προς τα ανατολικά. Μπορείτε να φυτέψετε ακτινίδια κοντά στον τοίχο του σπιτιού, αλλά η δομή πρέπει να είναι αξιόπιστη, ώστε να αντέχει με βεβαιότητα στο σημαντικό βάρος των βλαστημένων κατάφυτων στο μέλλον. Οι ρίζες Actinidia μπορούν να καταστρέψουν το θεμέλιο, οπότε φυτεύεται σε απόσταση τουλάχιστον 60 cm από τον τοίχο του σπιτιού.
Πρέπει να υπάρχουν πολλά θηλυκά φυτά ανά αρσενικό. Αυτός ο κανόνας μπορεί να παραβλεφθεί εάν το φυτό φυτεύεται αποκλειστικά για διακοσμητικούς σκοπούς. Κατά τη φύτευση πολλών δενδρυλλίων, παρατηρείται ένα διάστημα 1,5-1,8 μ. Το έδαφος πρέπει να είναι ελαφρύ, χαλαρό, καλά στραγγισμένο, με ουδέτερη ή ελαφρώς όξινη αντίδραση. Εάν η περιοχή έχει πηλό έδαφος, προστίθεται χονδροειδής άμμος κατά τη φύτευση στο λάκκο.
Συνιστάται να σκάβετε την περιοχή που διατίθεται για ακτινίδια με την ταυτόχρονη εισαγωγή οργανικών και ανόργανων λιπασμάτων λίγους μήνες πριν από τη φύτευση. Αυτό θα είναι το κλειδί για την επιτυχή ανάπτυξη των αμπέλων για πολλά ακόμη χρόνια. Το Actinidia φυτεύεται στο ανοιχτό έδαφος της μεσαίας λωρίδας στις αρχές Απριλίου.
Το λάκκο φύτευσης προετοιμάζεται το φθινόπωρο, πρέπει να έχει μέγεθος 50x50x50 cm.
Πριν από τη φύτευση, τοποθετείται στο κάτω μέρος ένα στρώμα αποστράγγισης θρυμματισμένης πέτρας, διογκωμένου πηλού, σπασμένου τούβλου. Γόνιμο χώμα τοποθετείται πάνω από την αποχέτευση με την προσθήκη:
Κατά τη φύτευση πολλών δειγμάτων σε ανοιχτό έδαφος, μπορείτε να σκάψετε όχι μεμονωμένες τρύπες, αλλά ένα τάφρο. Ένας τεχνητός λόφος είναι χτισμένος σε μια επίπεδη περιοχή για να αποτρέψει τη στασιμότητα του νερού. Το κολάρο ρίζας του θάμνου πρέπει να προεξέχει αρκετά εκατοστά πάνω από την επιφάνεια του εδάφους. Μετά τη φύτευση, τα φυτά ποτίζονται άφθονα και στρώνονται με κομμένα γρασίδι, πριονίδι ή τύρφη.
Η φροντίδα Actinidia μειώνεται στα πρότυπα των αγροτεχνικών μέτρων. Χρειάζεστε χρόνο:
Η χαλάρωση πρέπει να γίνεται προσεκτικά, καθώς το ριζικό σύστημα της αμπέλου είναι επιφανειακό. Για το πρώτο ή δύο χρόνια, το έδαφος στον κύκλο κοντά στο στέλεχος πρέπει να ξεριζωθεί από ζιζάνια · ένα ενήλικο φυτό δεν χρειάζεται βοτάνισμα. Το καταφύγιο για το χειμώνα οργανώνεται μόνο για νεαρά φυτά.
Το πότισμα δεν πρέπει να είναι πολύ άφθονο, αλλά η τακτική ξηρασία ενός τροπικού επισκέπτη αντενδείκνυται. Το φιλμ πραγματοποιείται καθώς καταστρέφεται το υλικό. Το Mulch προστατεύει τέλεια τις ρίζες από το στέγνωμα, καθώς αποτρέπει την εξάτμιση της υγρασίας πολύ γρήγορα. Στη ζέστη, το φυτό θα ήθελε να ψεκάζει άρδευση.
Από τα λιπάσματα είναι προτιμότερο να προτιμάται η οργανική ύλη. Αρκεί μια φορά το χρόνο να σκάβουμε το έδαφος στον κοντινό κορμό, φέρνοντας 2 κουβάδες χούμους. Μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν περιττώματα κοτόπουλου, αλλά το λίπασμα πρέπει να είναι ασθενώς συμπυκνωμένο. Προετοιμάζεται προκαταρκτικά μια έγχυση 500 g περιττωμάτων ανά 10 λίτρα νερού. Το προκύπτον συμπύκνωμα αραιώνεται σε αναλογία 1:10 πριν από την προσθήκη.
Πριν από την ανθοφορία, μπορείτε να κονιοποιήσετε το έδαφος κάτω από την τέφρα ξύλου Λιάνα και να ρίξετε καλά το χώμα.Το Actinidia κλαδεύεται κάθε χρόνο την άνοιξη και το φθινόπωρο, όταν δεν υπάρχει ενεργή κίνηση των χυμών. Ταυτόχρονα με την αφαίρεση των περιττών βλαστών, τα υπόλοιπα στελέχη στερεώνονται στο στήριγμα, δίνοντάς τους την απαραίτητη κατεύθυνση.
Η σωστή επιλογή της ποικιλίας των ακτινιδίων και η φροντίδα των δενδρυλλίων μετά τη φύτευση θα δώσει σίγουρα το αναμενόμενο αποτέλεσμα. Θα είναι δυνατό όχι μόνο να θαυμάσετε το πλούσιο πράσινο του αναρριχητικού φυτού, αλλά και να συλλέξετε υγιή μούρα από αυτό, κορεσμένα με βιταμίνες και πολύτιμα μέταλλα. Ένα ενήλικο φυτό δεν είναι πρακτικά κανένα πρόβλημα.
ΘΕΜΑ ΑΡΘΡΑ
και θα δημοσιευθεί σύντομα.