Sonbahar, ilkbahar ve yaz aylarında azot-fosfor-potasyum gübreleri uygulama kuralları

Acemi bahçıvanlar, neden sürekli bitki beslemesine ihtiyaç duyulduğunu ve neden büyüme mevsiminin bir aşamasında azotlu gübrelere ve diğerinde fosfor-potasyum gübrelerine neden ihtiyaç duyulduğunu anlamıyorlar. Gerçek şu ki, NPK üçlüsü (azot, fosfor, potasyum) çoğu bitki organizması için beslenmenin temeli.

Nitrojen-fosfor-potas gübreleri neden bu kadar önemlidir?

Bitkilerin yaşaması için gerekli besin bileşenlerini alması gerekir. O:

• güneş ışığı ve ısı ile gelen enerji;
• havadan ve topraktan nem;
• gezegendeki canlı dokuların yapı malzemesi olan karbon olan karbondioksit;
• oksijen;
• her biri kendi problemini çözen mikro elementler;
• son olarak bitki beslenmesinde özel bir yere sahip olan "azot, fosfor, potasyum" üçlüsü. Günümüzde buna bazen kalsiyum, demir, magnezyum, kükürt eklenir.

Bitkiler, her birinin eksikliği işlevleri etkileyebilecek yaklaşık 70 element kullanır. Bu nedenle gübrelere olan ihtiyaç - bitki beslenmesi ve toprak gübreleme için insan yapımı organik ve mineral bileşen setleri. Bu, çiçekler, domatesler ve çim için eşit derecede gereklidir.

Azot beslenmesi

Canlı bir organizmanın dokuları,% 15'ten fazlasının nitrojen olduğu protein moleküllerini içerir. Bitkilerde fotosentezden sorumlu olan klorofilin yapı taşıdır.

Azot beslenmesinin eksikliği, yaprakların nasıl bastırıldığına bakılarak kolayca fark edilir:

1. bitkinin üst kısmında - küçülürler;
2. alt kısımda - kıvrılın ve sonra düşmeye başlayın;
3. her yerde rengi sarı olan daha soluk bir renge çevirir.

Gezegenin atmosferinde ¾ nitrojendir, ancak organizmaların çok azı onu nasıl çıkaracağını bilir. Toprağın bileşiminde de pek çok element vardır, ancak bitkinin asimile edebileceği formların sadece% 1-3'ü vardır. Bu nedenle azotlu gübreleme önemlidir.

Fosforlu beslenme

Fosfor, hücre çekirdeğinin elementlerinden biridir ve bitkiler üzerindeki rolü de büyüktür:

• nükleik asitler, adenozin fosfatlar oluşturur;
• karbonhidratların, proteinlerin sentezini belirler;
• enzimlerin, vitaminlerin oluşumuna katılır;
• yardımı ile enerji değişimi, miras gerçekleştirilir;
• hücre suyunun asitliğini, hücre içi basıncı korur;
• köklerin büyümesinden sorumludur - sonuç olarak, verimlilik için;
• çiçek oluşumu için önemli;
• olumsuz hava koşullarına karşı direnci artırır.

Azottan sonra canlı doğanın en önemli ikinci unsurudur.

Fosfor eksikliği de yaprakları etkiler:

• renk olarak mavimsi hale gelirler;
• bitkinin alt kısmında koyu lekelerle kaplıdır;
• katlayın, sonra düşmeye başlayın;
• yaprak sapları kırmızımsı hale gelir.

Topraktaki fosfor, azotun aksine kararlı formlarda temsil edilir. Ancak bitkiler tarafından erişilemez, bu da fosforlu gübrelerin uygulanmasını hasat için hayati hale getirir.

Potasyum gıda

Bu, bitkiler için üçüncü temel unsurdur. Herhangi bir bileşikle ilişkilendirilmeden özel bir şekilde davranır. Potasyumun iyonik formu bitkiye girer ve hücrelere dağılmış olarak kalır.

Değişimin daha yoğun olduğu yerlerde daha fazla potasyum. Yani genç bitkiler için bu elementin içeriği yetişkinlerden 3-5 kat daha yüksektir.

Potasyumun desteklediği işlevler arasında:

• fotosentez, bitki solunumu;
• karbonhidratların yapraklardan diğer organlara taşınması;
• protein sentezi;
• şekerlerin sentezi (örneğin, potasyum eksikliği ile domatesler tatsız olacaktır);
• soğuğa dirençli artan hücre içi basınç;
• protoplazma hücrelerinin kuraklığa dirençli dönüşümü.

Potasyum eksikliği ile ürün kalitesi düşer, bitki üreme olasılığı düşer.

Yapraklarda potasyum eksikliğinin belirtileri:

• bitkinin üst kısmında - küçülür ve koyulaşır;
• alt kısımda - soluk bir rengin arka planına karşı hafif lekeler elde ederler;
• kenarlarda paslı bir renk belirir;
• üvey çocuklar, sapların eşzamanlı incelmesi ile aktive edilir.

Toprakta nitrojen ve fosfordan daha fazla potasyum vardır, ancak yalnızca% 1'i bulunur (1 kg toprak başına 20 mg'dan fazla olamaz). Bu nedenle potaslı gübre önemlidir.

Genellikle beslenme, besinlerin uyumluluğunun yanı sıra girişlerinin zamanlamasının tesadüfi olması nedeniyle mümkün olan fosfor-potasyum olarak gerçekleştirilir.

Seçilmesi gereken azot, fosfor ve potas mineral gübrelerin bileşimi

Endüstri şu anda hem toplu hem de ayrı ayrı NPK içeren çeşitli gübreler üretiyor. Ne seçeceksin?

Azotlu gübreler

Bitkiler 4 tip nitrojen türevini asimile edebilir:

• nitrik asit tuzları;
• sulu amonyak, tuzları;
• üre (diğer isimler - karbonik asit diamid veya üre);
• bazı amino asitler.

Amino asitler döllenmez. Ve gerisi uygulanıyor. Ancak, yüksek tehlike nedeniyle amonyak çözeltilerinin kişisel yardımcı parsellerde kullanılmasına izin verilmiyor.

Azot içeriğine göre seçim yaparsanız, mevcut gübreler arasında lider üredir (% 46). İkinci sırada amonyum nitrat (% 34). Burada "gereksiz" hiçbir şey yoktur: karbamidde nitrojen, oksijen, hidrojen ve ilave karbon.

Fosfatlı gübreler

Fosfatlı gübreler 3 gruba ayrılır:

• suda çözünebilir;
• zayıf asitlerde çözünür, bu da onların emilmesine izin verir;
• çözünmez ve bitkiler tarafından hemen asimile edilmez - sadece toprak ortamı tarafından dönüştürüldükten sonra.

Üçüncü grup hisse senedi. Ve ambulans sağlamak için birinci grubu kullanmanız tavsiye edilir.

Fosfor içeriğindeki lider çift süperfosfattır (başka bir isim kalsiyum dihidrojen fosfattır). İçindeki fosfor yaklaşık% 20'dir. Ayrıca fosfor, oksijen, hidrojenin yanı sıra burada bulunan kalsiyum da ekim için faydalı olabilir. Diğer kalsiyum içeren gübreleri kullanırken sadece girişini dikkate almanız gerekir.

Potas gübre

Gübre kullanma ihtiyacı varsa genellikle potasyum klorür uygulanır. Potasyum içeriğinde liderdir. Üretimi potas gübresinin% 90'ıdır. Bununla birlikte, bileşim, örneğin domateslerin tadını bozan zararlı bir klorür iyonu içerir. Bu nedenle kükürt içeren iyonu bitkiler için faydalı olabilecek potasyum içeriği bakımından 2. sırada yer alan sülfata yönelmek mantıklıdır. Diğer bir seçenek, potasyum ve magnezyum sülfatlar, potasyum magnezyum ve başka bir yararlı element - magnezyum karışımı kullanmaktır.

Gübre ve benzeri

Gübre, turba, diğer bitki ve hayvan kökenli kalıntılar, tablodaki verilerden de anlaşılacağı üzere karmaşık gübrelerdir:

Gübre	N,%	Р 2 О 5,%	K 2 O,%
Turba	0,8-3,3	0,1-0,5	0,1-0,2
Kuş pislikleri	0,5-2,2	0.1	–
Kuru inek gübresi	2	1.8	2.2
Saman üzerinde taze inek gübresi	0,4-0,8	0,2-0,6	0,5-0,9
Çürük at gübresi	0,5-0,7	0.3	0.6
Saman üzerinde taze at gübresi	0.4	0.2	0.4
Olgunlaşmış yaprak çöpü	0.6	0.2	0.4

Bununla birlikte, organik maddeden nitrojen, ancak mineralizasyondan sonra bitkiler tarafından kullanılabilir hale gelir. Program çok aşamalıdır ve ilkbaharda en elverişli olan ancak sonbaharda olmayan çevre koşullarına bağlıdır. Organik gübre uygulanırken bu dikkate alınmalıdır.

Kül

Odun külü, kalsiyum ile güçlendirilmiş değerli bir potasyum-fosforlu gübredir. Sert ağaçlar daha yüksek besin içeriği sağlar. Ama aynı zamanda iğne yapraklı potasyum, fosfor ve kalsiyum oksit türlerinin küllerinde sırasıyla% 3–7,% 2–3 ve% 25–30. Genç bitkiler daha zengin bir kompozisyon verir.

Sonbahar, ilkbahar ve yaz aylarında gübre çeşitleri ve uygulama oranları

NPK gübrelerinin mahsul oluşumunda önemli bir rol oynaması için kurallara göre uygulanması gerekir:

• yıllık;
• döllenme oranlarını dikkate alarak;
• son tarihlere uygun olarak.

Örneğin, ilkbaharda, yazın ikinci yarısında ve sonbaharda büyüme için gerekli olan azotlu gübreler, genç büyümenin oluşumunu teşvik ettikleri için yalnızca zararlıdır. Yıllıklar buna ihtiyaç duymaz, ancak uzun ömürlüler için donma tehdidi oluşturur. Ancak olumsuz koşullara karşı direnci artıran fosfor ve potasyum, tam tersine sonbaharda çok faydalı olacaktır, ancak yalnızca bitkilerin aktif bitki örtüsü bitene kadar.

Domates gübresi

Domateslerin büyümesini ve tadını iyileştirmek için gübre kullanıldıktan sonra sistematik olarak bakılmalıdır:

• sonbaharda kazma - 1 m'de 50 g potasyum tuzu² (klorür bile uygundur);
• ilkbaharda 1 m² bir kova kompost veya humus, 0,5 litre kül, 1 çay kaşığı karbamid ekleyin;
• ayrıca sadece sıvı formlar uygundur.

2-3 yapraklı domates fideleri için her 10-14 günde bir kök soslarına başlanır (bitkiler önceden sulanmalıdır):

• 1 litre su alın, 0,5 gr amonyum nitratı ve ayrıca 2 gr potasyum sülfat ve çift süperfosfatı çözün.
• Diğer bir seçenek ise 1 litre suya 1 çay kaşığı kül demlemektir.

Yaprakların rengi mor bir ton alırsa, yapraktan besleme yapmak, 1 g çift süperfosfatı 0.1 l sıcak su ile dökmek ve bir gün bekletmek gerekir. Kullanmadan önce çözelti süzülür, 1 litreye seyreltilir.

Gübreleme sadece fide yetiştirme aşamasında gerekli değildir:

1. Yaz başında kalıcı bir yere domates ekerken, her deliğe 0,5 litre çürümüş organik gübre ve 1 yemek kaşığı kül ilave edilir.
2. 2 hafta sonra, bitki başına 1 litre oranında kök pansumanına başlanır - örneğin, 10 litre suya 20 g azot ve potasyum gübre ve ayrıca 50 g fosforlu gübre alınır.
3. Yaprak sargısı ile iyi bir etki verilir - 10 litre su içinde 0,5 litre kül infüzyonu ile püskürtme.
4. Çiçeklenmenin başlamasıyla birlikte azotlu gübreleme durmalı ve mahsulün oluşumunu ve olgunlaşmasını desteklemek için fosfor-potasyumlu gübrelerin uygulanmasına devam edilmelidir.

Çiçekler ve çimler için gübreler

Ekimden önce sonbaharda ve ilkbaharda döllenme veya önceden ekilmiş süs bitkilerinin (çiçekler veya çim çimleri) kışa hazırlığı, domates bakımı ile aynı olabilir:

• Sonbaharda bunlar fosfor-potasyumlu gübreler veya küldür.
• İlkbaharda üre eklenir veya bir dizi makro ve mikro element içeren sıvı kompleks preparatları kullanılır.

İlkbaharda veya yazın başlarında, bitkilere kademeli olarak besin veren özel çubuklar veya uzun etkili tabletler yardımıyla çok yıllık çiçekleri çok etkili bir şekilde dölleyebilirsiniz. Ve yaz aylarında, bazen çiçeklere ve hatta çimlere bakarken yeterince dikkat edilmeyen yaprak sargısı uygulanabilir.

İnsanlar her gün unutmadan yemek yerler. Bitkiler de öyle. Daha sonra güzelliğin ve hasatın tadını çıkarmak için çeşitli gübreleme seçeneklerini kullanarak onlara yardımcı olabilirsiniz.