Yırtıcı bir liana nepentes'e bakmak

Bir apartman dairesinde yırtıcı bir bitki yetiştirmek gerçekten tüm dünyayı şaşırtmaktır. En sabırlı ve özenli yetiştiriciler nepentes'i seçer. Bu egzotik liana'nın zaten zor olan bakımı, uçan bir "gübre" arayışıyla karmaşıklaşıyor, ancak evde inanılmaz bir mucize ortaya çıkıyor - bir sürahi çelenk.

Yabani olarak büyüyen egzotik liana, Doğu Asya'nın tropikal bölgelerinde, özellikle birçok alacalı gemi olan Kalimantan adasında yaygındır. Bitki resmi botanik adını eski Yunan mitolojisinden, unutulma otları olan "nepenth" den almıştır ve çiçek yetiştiricileri arasında "maymun kupası", "Asya sürahisi" adlarıyla da bilinir.

Asma görünümü

Nepentes veya bir sürahi çok tuhaf görünüyor: Zengin yeşil renkteki uzun kösele yaprakların alçak bir bazal rozeti, ağaç gövdelerinden onlarca metre yukarı güneşe tırmanarak uzun odunsu veya çimenli pagonlar oluşturur.

İkinci tip yapraklar canlı bir şekilde düzenlenmiştir: yaprak sapının yakınındaki alt kısım düzleştirilir ve geniştir, fotosentetik bir organ görevi görür ve daha sonra yaprak bıçağı incelir ve bir ağacın gövdesini veya dalını saran bir filiz haline gelir. Sonunda, çeşitli türlerde 2,5 ila 30 cm arasında değişen parlak bir çiçeğe benzer şekilde, böcekleri avlamak için bir tuzak kap oluşur. "Sürahiler" alacalı tonlarda boyanmıştır, kırmızı, açık yeşil mor benekli, süt beyazı koyu kırmızı lekeli, kiraz-kahverengidir.

Kabın dış tarafında, bazı türlerde, bir sıra diş eti boylamasına uzanır; sürahinin girişi genellikle kalınlaştırılır ve içe doğru yivli pençelerle çevrelenir ve ayrıca bir yaprak kapakla örtülür. Bu doğal konteynere yakalanan bir kurban, yapışkan nektara sıkışır ve dışarı çıkma şansı yoktur.

Sıra dışı petal yeşilimsi kahverengi nepentes çiçekleri, erkek ve dişi, aynı bitki üzerinde oluşur ve sürgünlerin uçlarında panikülat veya salkım salkımına toplanır. Çoğu türde Mayıs'tan Ağustos'a kadar görülür. Meyve, küçük çekirdekli çok bölmeli bir kapsüldür.

Bilinen nepentes türleri

Monotipik familyaya ait Nepenthes cinsinde, Nepentaeae'nin 7 bitki türü vardır ve yaklaşık 250 yırtıcı sürahi melezi sınıflandırılmaları konusunda belirsizlik içindedir. Oldukça kompakt bir boyuta sahip olan evde büyümek için bunlardan sadece birkaçı tavsiye edilir:

• alata veya kanatlı - kırmızı benekli parlak açık yeşil sürahilerle;
• Madagaskar - kızıl gemilerle;
• raflesi - boyuna kırmızı çizgili soluk yeşil sürahilerle;
• zarif - kırmızı veya koyu zümrüt lekeli yeşil silindirik kaplarla;
• büyük - sarı-yeşil sürahili;
• attenborough - düzgün kesikli bir ızgara içinde parlak açık yeşil damarlar ile;
• iki mahmuz - farklı renklerde sürahilere sahip en çekici türlerden biri - turuncu, yeşil veya kırmızı.

Nepentelerin iç mekanlara dikilmesi

Yetişkin bitkilerin nakli gerekirse Şubat-Mart aylarında yapılır. Genç, yeni köklenmiş fideler her yıl yeniden dikilir. Nakil arifesinde, uzun sürgünler, daha düşük gelişmiş tomurcuklara kesilir. Nepentes'in kök sistemi kırılgandır, bu nedenle ekim işlemi sırasında onu minimum düzeyde bozmaya çalışırlar.Genellikle bitki daha büyük bir kaba aktarılır ve toprak topak ile duvarlar arasındaki boşluğu taze alt tabaka ile doldurur.

Nepentes yetiştirmek için çiçek kapları olarak, altta drenaj delikleri olan plastik veya seramik kapların yanı sıra orkide sepetleri ve asma saksıları kullanılır.

Toprak karışımı asidiktir ve pH 3.5 ile 4.5 arasındadır. En iyi seçenek, bir çiçekçide etçil bitkiler için özel bir toprak satın almaktır. Bununla birlikte, her yetiştirici, bir sürahi dikmek için bağımsız olarak bir toprak karışımı hazırlayabilir.

Nepentes için substratın ana bileşenleri:

• 3 hacim yapraklı arazi;
• 2 hacim turba;
• 1 hacim kum.

Toprak karışımının aşağıdaki versiyonu da mümkündür:

• 2 hacim high-moor turba;
• 2 hacim perlit;
• 1 hacim vermikülit.

Malzemeler karıştırılır ve biraz odun kömürü eklenir. Tabana genişletilmiş kilden bir drenaj tabakası dökülür. Sphagnum, nemi korumak için alt tabakanın üstüne yerleştirilir.

Sürahi bakımı

Evde nepenteslere bakmanın özellikleri, her şeyden önce, özel bir beslenme yönteminin yanı sıra odada nemli bir mikro iklimlendirme ihtiyacıdır.

• Aydınlatma ve sıcaklık

Çoğu etçil bitkide olduğu gibi nepentes için kalıcı bir yetiştirme yeri, güneye veya doğuya bakan pencerelerin yanında hafif seçilir. Bitki güneşin kavurucu ışınlarından korunmalıdır. Sezon dışı dönemlerde Nepentes'in gün boyunca en az 16 saat iyi aydınlatma ayarlaması gerekir.

Sıcaklık tercihleri ​​türden türe farklılık gösterir. Nepentes, geleneksel olarak iki gruba ayrılır: dağlık bölgelerde ve ovalarda doğal olarak yetişir. İkincisi daha termofiliktir ve sıcaklıktaki uzun süreli düşüşler ölümlerine yol açar. Sıcak mevsimde onları yetiştirmek için sıcaklık aralığı 22-27 santigrat derece, kışın - 18-20, ancak sıfırın üzerinde 16 dereceden az değil. Sırasıyla "dağ" türleri için, yaz sıcaklıkları - 18-21, kış - 12-15 derece.

Nepentes'te evde uyku süresi zorlanır ve ısıtma sisteminin çalışması nedeniyle gündüz saatlerinde azalma ve düşük hava nemiyle ilişkilidir.

• Sulama ve hava nemi

İç mekan nepentleri, havadaki nemi daha fazla talep eder, ancak alt tabakanın kurumasını da tolere etmeyecektir. Bazı yetiştiriciler, bir apartman dairesinde nepentelerin yalnızca küçük bir oda serasında veya florariumda tutulabileceğini iddia ediyor. Bununla birlikte, uzmanlar, yetiştiriciler tarafından yetiştirilen melezlerin sıradan bir dairenin mikro iklimine oldukça uyarlandığına inanıyor ve inanıyor - bitkinin yanına bir nem kaynağı yerleştirmek ve düzenli olarak püskürtmek yeterli.

Sıcak yaz havalarında, nepentler bol sulanır, toplanan yağmur nemine tercih edilir veya musluk suyu ile iyi korunur. Alt tabakanın kurumasını veya su basmasını önlemeye çalışırlar. Gerekli hava nemini korumak için nepentli saksılar, ıslak çakıl veya genişletilmiş killi paletlere yerleştirilir ve ayrıca düzenli olarak püskürtülür. Kışın, özellikle 16 santigrat derecenin altındaki sıcaklıklarda su ve az miktarda sulama suyu.

Tavsiye

Isıtma mevsiminde kuru hava koşullarında, sürahileri gözlemlerler - şişkinliklerini kaybederlerse hacimlerinin 1 / 3'üne su dökerler.

Nepentes için gübreler: yaygın ve pek değil

Bir sürahi kabını beslemek, diğer kapalı mahsulleri gübrelemekten önemli ölçüde farklıdır. Doğada etçil bir bitki kendi besinini kendisi alır. Pek çok yetiştirici toprağı gübrelemez, ancak evcil hayvanlarını besler, ayda bir kez yarı canlı sivrisinekler veya sineklerle besler, sürahilere koyar, ancak yemek isteyenlerin toplam sayısının yarısı kadar. Diğer yarısı önümüzdeki ay besleniyor.

Her bir sürahi, belirli bir miktarda besini sindirme yeteneğini korur, daha sonra bitki için bir "mide" işlevini kaybeder ve bir dekorasyon olarak kalır.Yiyecekleri böyle "harcanmış" bir kaba koyarsanız, çürüyen bir böceğin etkisi altında çürür ve ölür.

Bitki için canlı yem almanın mümkün olmadığı dönemde nepentes, üretici tarafından ambalaj üzerinde belirtilenden üç kat daha düşük bir dozda seyreltilmiş kompleks mineral gübre ile ayda bir kez beslenir.

Nepentes'in çoğaltılması: basit yollar

Tohumdan sürahi yetiştirmek kolaydır, zorluk dikim materyali elde etmekte yatar. Nepentes tohumları 2-3 hafta canlı kalır ve piyasada nadiren bulunur. Hala onları almayı başarırsanız, ıslak ve dezenfekte edilmiş sfagnumda ekim gecikmeden yapılır (mikrodalgada 2-3 dakika bekletmeniz önerilir).

Tohumlar, yosun yüzeyine eşit ve seyrek olarak dağıtılır ve bir sprey şişesinden düzenli olarak üzerlerine nem püskürtülür. Mahsul içeren kaplar plastik örtü ile kaplanır ve yüksek nem ve en az 20 santigrat derece sıcaklık sağlar. Her gün yayınlamayı unutmayın. Ortaya çıkan fideler yetiştirilir ve birkaç hafta içinde kademeli olarak apartman koşullarına adapte edilir. Yalnızca yetiştirilen bitkiler bağımsız kaplara yüklenir.

Nepentelerin kesimlerle çoğaltılması tohumdan daha kolay bir yoldur. Sayfaları kısalttıktan sonra, üç yapraklı parçalar seçilir, apikal kesimlerde en üstteki yaprak sıkıştırılır. Dikimden önce, sürgün yarım saat Kornevin'de daldırılır, ardından kesilmiş odun kömürü serpilir.

Çimlenen kesimler için substrat aşağıdaki bileşenlerden oluşur:

• 3 hacim hindistancevizi lifi;
• 2 hacim sphagnum yosunu;
• 5 hacim turba;
• az miktarda vermikülit.

Çelikler alt tabakaya 5 mm gömülür ve üstüne polietilen veya camla kaplanır, periyodik olarak havalandırılır ve düzenli olarak nemlendirilir, en az 23 santigrat derece sıcaklıkta aydınlık bir yerde tutulur. Birkaç hafta sonra, alt tabakayı bir "Zirkon" çözeltisiyle dökün: bir bardak damıtılmış suya 2-3 damla. Köklendirme 1.5-2.5 ayda gerçekleşir. Yeni örnekler, yetişkin bitkiler için bir alt tabakaya en geç bir yıl sonra nakledilir.

Nakil sırasında, çalıların birkaç parçaya bölünmesine izin verilir, ancak bu üreme yöntemiyle, köklere zarar vermemek için son derece dikkatli olmalısınız. Çalıyı, toprak parçasını ılık, yerleşik suya bırakarak bölmek daha iyidir, böylece kök sistemi ağrısız bir şekilde yumuşatılmış alt tabakadan kurtulur.

Nepentes hastalıkları ve zararlıları

Bir sürahinin bakımı sürecinde genellikle sorunlar ortaya çıkar.

• Yapraklardaki kahverengi veya kırmızı lekeler mantar enfeksiyonunu gösterir. Bitki, maalesef iyi tolere etmeyen fungisitler ile muamele edilir.
• Kararmış bir gövde ve buruşmuş yapraklar su basmasının bir işaretidir. Nepentes'in kurtarılması pek olası değildir, ancak daha fazla kesimi köklendirmeye değer.
• Sararmış yapraklar, egzotik sahibine beslenmeyi düzenleme zamanının geldiğini hatırlatır.
• Yeşillikteki kahverengimsi kırmızı lekeler, güneşin kavurucu ışınları altında yanıkların bir sonucu olarak ortaya çıkar.
• Nepentler ışık yetersizliğinden uzanır ve testiler oluşturmayı bırakır.

Böcek öldürücü bitki, göründüğü kadarıyla paradoksal, aynı zamanda zararlılardan muzdariptir - yaprak bitleri ve etli böcekler.

Alışılmadık bir liana, iç mekan bitkilerinin geleneksel tarım teknolojisinden farklı özel bir bakım gerektirir, ancak iç mekana tropik egzotizmin eşsiz bir etkisini getirir.