Bir ardıç nasıl ekilir ve sahada bakımı nasıl yapılır

Bir yazlık evin peyzajı için popüler çözümlerden biri iğne yapraklı bir ağaçtır. Süs kozalakları arasında ardıç öne çıkıyor: bu bitkinin birçok çeşidi vardır ve olumsuz koşullara iyi uyum sağlar. Dikim ve bakımı zor değildir, ancak bitkinin büyüme, sıcaklık ve nem yeri için çeşitli tercihleri ​​vardır.

Bitki özellikleri

Ardıç cinsi, selvi ailesinin bir temsilcisidir. Bu cinsin türleri arasında hem ağaçlar hem de çalılar bulunur. Ağaçların yüksekliği 30 m'ye, çalılar - 1,5 m'ye kadar Ağacın tepesinin şekli genellikle koni şeklinde veya piramit şeklindedir, çalı sürünüyor. Esnek dallardan oluşur, yoğun olarak pullu veya iğne benzeri iğnelerle kaplanır. Bir ağaç veya çalı gür görünmesinin nedeni budur.

Ardıç çeşitlerinin çeşitliliği, sitenin olanaklarını dikkate alarak herhangi bir kompozisyon için bir ağaç seçmenize izin verir. İlgi çekici olan sadece iğnelerin çeşitli tonları değil, aynı zamanda ardıç - kozalakların meyveleridir. Koyu mavi renklidirler ve hem güzelliğe hem de kullanışlı özelliklere sahiptirler. Bir bitkinin iğneleri, havayı dezenfekte eden ve hoş bir aroma ile doyuran maddeler olan fitokitleri atmosfere salmaktadır. Ardıç ağacı da koku yayar.

Bir yazlık ev için çeşitleri ve çeşitleri

Çeşit, büyüyen bölgeye göre seçilir. Urallar ve Sibirya'da uzun süreli donları iyi tolere edecek dekoratif ardıç formları vardır. Cinsin çoğu temsilcisi sulama, kışlama, besleme talep etmiyor ve budama gerektirmiyor. Aynı zamanda ardıçlar hastalıklara ve zararlılara karşı çok az hassastır.

Yaklaşık 70 ardıç türü vardır, bunlardan 15'i yetiştirilmektedir, ancak en popülerleri pullu, kayalık, sıradan, Çin, yatay, Kazak, orta ve bakireli. Açık havada yetişmek için dona dayanıklı çeşitler sıklıkla kullanılır. En iddiasız türler kayalık ve Virginia'dır.

Popüler dekoratif türler ve çeşitleri:

1. Sıradan - bir tür koni biçimli ardıç. Ağaç 10 m'ye kadar büyür ancak çok yavaş gelişir. Tesisin yaklaşık 200 yıllık bir ömrü vardır. Bu tür dona dayanıklıdır, özellikle talepkar değildir, kısmi gölgede ve kuraklık koşullarında iyi büyür.
2. Kayalık Blue Errow çeşidi, kayalık ardıç türlerinin bir temsilcisidir. Çok dayanıklılar, kuraklıkla baş edebiliyorlar, don. Bu ağaç orta boyludur, genellikle 5 metreden fazla değildir Blue Arrow, dar bir koni şeklinde taç ve zengin mavi iğnelere sahiptir. En çok kayalık alanlarda dekoratif görünür.
3. Juniper Chinese Strikta - dikey olarak büyüyen dalları olan 2,5 m boyunda bir ağaç. İlkbaharda dikenli iğneler mavi-yeşil bir renk tonuna sahiptir ve kışın çelik olurlar.
4. Meyeri yaprak dökmeyen bir çalıdır. Uçlardaki iğneler gümüşi mavidir. Mixborder'da mükemmel bir katılımcı.
5. Horstmann, sarkık dalları olan uzun bir çalıdır, bu da onu ağlayan bir söğüt gibi görünmesini sağlar. Sürgünler çapı 2 m'ye kadar kaplar, iğneler küçük, dikenli, koyu yeşildir.
6. Ardıç pullu Holger, dekoratif etkisi koyu yeşil yaşlı iğneler ve genç altın iğnelerin bir kombinasyonu olan yayılan bir çalıdır.
7. Prince of Wales yatay bir ardıçtır. En popüler türlerden biri, yoğun koyu yeşil çalılıklar oluşturur.
8. Ardıç pullu Mavi svid, kışın metalik bir renk alan mavi iğneli bir çalıdır. Burç, kompakt bir yastık şekline sahiptir.Yüksekliği 1,5 m'yi geçmez.
9. Old Gold, orta ardıç türlerinin bir temsilcisidir. Bu tür, ortak ve Kazak ardıçının bir melezidir. Çeşitlilik, altın iğneli bir çalıdır.
10. Nane julep, başka bir orta boy ardıçtır. Bu yayılan taçlı bir çalıdır, iğneleri zengin yeşildir. Işığı talep ediyor.
11. Andorra kompakt, çeşitli yatay ardıçtır. Bu çalı 0,4 m'yi geçmez, ancak 1,5 m çapında iğneler pullu, mavi-gümüştür.
12. Repanda, yaygın türlerin sürünen yaprak dökmeyen bir çalıdır. Bakım konusunda iddiasız, donlara karşı dayanıklıdır. İğne yapraklı bir çim oluşturmak için uygundur.

Bir fide nasıl seçilir

En iyi dikim malzemesi özel kaplarda satın alınır. Bu tür iğne yapraklılar, nakilden sonra iyi gelişir. Diğer bir seçenek, ıslak çuval bezi ile sarılmış bir toprağı olan bir ağaçtır.

Fide seçimi için öneriler:

1. 3-4 yaşında olmalı, böyle bir bitki nakli daha iyi tolere eder.
2. Kök sistemi kapalıdır, ancak açılmasına izin verilir.
3. İğnelerin rengi, çeşitliliğe karşılık gelen tek tiptir.
4. Gövde kabuğunda çatlak veya başka hasar olmamalıdır.

Sahaya ardıç dikmek nerede ve ne zaman daha iyidir

Ardıç yetiştiriciliği, doğru ekim alanını seçmekle başlar. Bu iğne yapraklılar iyi aydınlatmayı tercih ederler ve genellikle gölgelendirmeyi iyi tolere etmezler. Güneş ışığı, alışılmadık renkte iğneli çeşitler için özellikle önemlidir.

İniş sahası için diğer gereksinimler:

1. Suyla tıkanmamalı veya yeraltı suyuna yakın olmamalıdır.
2. Taslaklardan korunmak zorunludur - ardıçlar, doğrudan hava akımlarına sürekli maruz kalmaya kötü tepki verir.
3. Bitki, binalardan ve diğer bitkilerden uzakta ekilir.

Yetiştirme toprağı hafif, gevşek ve verimli olmalıdır. Ardıçlar kumlu, kumlu tınlı ve tınlı topraklarda iyi yetişir. Cüce örnekleri için, ortalama besin içeriğine sahip topraklar en iyisidir. Bolluğu, kozalaklı ağaçların dekoratif özelliklerini olumsuz etkiler.

İlkbaharda biraz ısındığında ardıç dikmek gelenekseldir. Dikim zamanı kök sisteminin türüne bağlıdır. Açık köklerle Nisan veya Eylül aylarında, kapalı olanlarla - Nisan'dan Ekim'e kadar herhangi bir zamanda dikmek daha iyidir.

Bir efedra nasıl doğru bir şekilde ekilir

Ardıç dikimi ve bakımı kolaydır. Sadece birkaç kurala uymanız gerekiyor, ardından bitki sağlıklı ve güçlü gelişecek. İyi bir iniş yeri seçildiğinde, bir iniş çukuru hazırlamanız gerekir. Büyüklüğü kök sisteminin boyutuna bağlıdır, kökleri olan bir toprak yığınının boyutunun yaklaşık 2,5 katı olmalıdır. Ortalama olarak, küçük fideler için, büyük olanlar için 50 × 50, 70 × 70'lik bir delik kazılır.

Bir ardıç nasıl düzgün bir şekilde dikilir:

1. Dikim çukurunun dibine bir drenaj tabakası döşenir, böylece bitki köklerde nem durgunluğundan muzdarip olmaz. Drenaj olarak genişletilmiş kil, kırık tuğla, kum alınır. Kuraklık, efedra için toprağın sürekli su basması kadar korkunç değildir.
2. Sahadaki toprak çok killi ve ağırsa, o zaman deliğe bahçe toprağı ve iğne yapraklı, kum ve turba karışımı eklenmelidir. Dikim için bir substrat örneği: 2 parça turba, 1 parça kum, 2 parça humus ve 2 parça çim.
3. Uzun çeşitler için, ekim çukuruna gübre eklemek gereksiz olmayacaktır. 150 gr veya 300 gr nitrophoska miktarında uygun "Kemira vagonu"
4. Evde yetiştirilen fideler, transfer yöntemiyle yani köklerinde bir toprak parçasıyla saksılardan çıkarılır. Bu, kök sisteme gelebilecek olası hasarı en aza indirecektir. Bitkiyi hızlı bir şekilde dikmeniz gerekir, böylece köklerin kuruması için zaman kalmaz. Bu, özellikle açık kök sistemli satın alımlar için geçerlidir.
5. Fide, kalan alt tabakaya serpilir, biraz sıkıştırılır. Kök boğazı toprak seviyesinin üzerinde kalmalıdır.
6. Her deliği bol miktarda ılık yerleşik suyla sulamak ve gövde çemberini malçlamak için kalır. Nemi korumak için bu gereklidir. Malç ayrıca yabani otların gelişimini de engeller. Malç bileşimi: turba, odun talaşı.
7. Dikimden sonra, büyüme için gübre uygulayabilirsiniz - "Epin".

Tavsiye! Bir grup bitki ekerken, ekim türüne ve yetişkin bitkinin boyutuna bağlı olarak fideler arasında 0,5 ila 2 m'lik bir mesafe bırakın.

Bakım kuralları

Süs ardıçlarına düzgün bir şekilde bakmak için tercihlerini bilmeniz gerekir. Pek çok çeşit hafif ve orta derecede nemi sever, ancak hepsi cereyanlara ve kirli havaya tahammül edemez.

Kırılgan iğneler ve ağaç kabuğu yanıklardan korktuğu için genç bitkilerin güneşin gün ortası ışınlarından korunmaya ihtiyacı vardır. Bitki bir bütün olarak ışık gerektirdiğinden, olgun çalılar ve ağaçların gölgelenmesi gerekmez.

Ardıçlar, kuraklığa toleransları nedeniyle ödüllendirilir, ancak bu onları uzun süre kuru bırakabileceğiniz anlamına gelmez. Yoğun sıcakların olduğu bir dönemde çalı başına ortalama 10-20 litre su tüketilir. Bazı çeşitler için püskürtme önemlidir. Böylece iğneler tozdan arındırılır ve neme doyurulur. İşlemin, güneşin damlaları aktif olarak buharlaştırmayacağı kuru havalarda akşam veya sabah yapılması tavsiye edilir. Gün içinde ardıçın üstüne püskürtülürseniz yanma riski vardır.

Köklere hava alabilmek için her sulamadan sonra toprakta hafif bir gevşeme yapılır. Daha sık, aktif olarak gelişirken genç hayvanlar tarafından gereklidir. Malçlama yapılırsa, toprağı gevşetmeye gerek yoktur.

Ardıçların gübrelenmesi isteğe bağlıdır. Sadece kuru dönemlerde, azotlu karmaşık gübreleme veya gübrelerin mevsim başına 2-3 kez toprağa verilmesi tavsiye edilir.

Her baharda hijyenik budama yapılır: kurumuş ve zarar görmüş tüm dallar çıkarılmalıdır. Ardıçlar büyüme hızlarında farklılık göstermediğinden, şekillendirme için saç kesimi nadiren yapılır. Sürgünler üçte birinden fazla kısaltılmamalıdır. Tenya bitkilerinin oluşturulması gerekmez, ancak çitlerde çalılar gereklidir.

Genç bir ardıçın ülkede başarılı bir şekilde kışlaması için dondan ve parlak güneşten korunması gerekir. Barınak genellikle sadece ekimden sonraki ilk kışın gereklidir.

Kış için genç fideler nasıl örtülür:

1. Koni şeklindeki ağaçlar, dalların karın ağırlığı altında kırılmasını önlemek için iplerle bağlanır.
2. Bitkiler hava geçirgen malzeme ile kaplanmıştır. Çuval bezi, pamuklu kumaş, kraft kağıt kullanmasına izin verilir.
3. Genç çalıları ladin dalları ile kaplamak için aşağıdan yukarıya iki kat halinde yerleştirilir.
4. Özellikle soğuk kışlarda çift barınak yapılır.
5. Çalı veya ağacın parlak bahar güneşinden etkilenmemesi için kumaş veya ladin dalları Mart ayına kadar kaldırılmaz. Yaygın ardıç çeşitleri özellikle yanmaya karşı hassastır.

Ardıç türü ve çeşidi ne olursa olsun, yazlık kulübede doğal bir hava temizleyici olarak çalışır. Bir efedra dikmek, ona özen göstermenin yanı sıra çok fazla çaba gerektirmeyecek, ancak büyüyen bir ağacın veya çalının dekoratif özellikleri bahçıvanları şaşırtmayacaktır.