Yetkili meyve ağaçlarının dikimi için temel kurallar

Meyve ağaçları dikmek, genellikle bahçecilikten uzak insanlar için bile bir kır evinin etrafındaki alanı dekore etmenin ayrılmaz bir parçasıdır. Sebze bahçelerine gelince, elma veya vişne içermeyen nadir bir pay. Bazıları uzmanları bir bahçe düzenlemeye davet ediyor, ancak dilerseniz kendi başınıza yapabilirsiniz.

Optimal zamanlama

Teorik olarak, yazlık yazlık mevsiminin herhangi bir zamanında fidan dikmek mümkündür. Her şey doğru yapılırsa, ağaç kök salacak ve büyümeye başlayacaktır. Ancak ölüm risklerini azaltmak için, uzun bir hastalıktan kaçınmak için, genel olarak kabul edilen iniş tarihlerine uymanız önerilir: ilkbahar ve sonbahar.

Temel ilke, fide hala kış uykusundayken veya hazırlanırken, aktif bitki örtüsünün yokluğunda tüm manipülasyonları gerçekleştirmektir. İlkbaharda, dikim tomurcuklar şişmeden yapılır ("yeşil koni" henüz görünmediğinde). Sonbaharda yaprakların düşmesini beklemelisiniz.

Kuzey bölgeleri için ilkbahar ekimi tavsiye edilir, çünkü kısa bir sonbaharda genç bir ağacın kök sistemi toprağı “kapmak” için zamana sahip olmayacaktır ve bu da genellikle donmaya neden olur. Kayısı, Tatlı Kiraz ve şeftali, coğrafi konumdan bağımsız olarak, ilkbahar ekiminde (Nisan ortasına kadar) daha iyi kök salmaktadır.

Güney kurak bölgelerde meyve ağaçlarının sonbaharda (Ekim, Kasım) dikilmesi tercih edilir. Uzun süren yağmurlu sezon, onlara kök salma fırsatı verir ve fideler kışı güvenle atlatır.

Sahaya fide yerleştirme ilkeleri

Meyve ağaçlarının fidelerini seçerken, bunların yerleştirilme şeması hakkında iyi bir fikriniz olmalıdır. Sınırlı bir alana bütün bir koleksiyon dikmek mümkündür, ancak 3-5 yıl sonra bahçe kargaşa içinde olacak - ağaçlar birbirine karışmaya başlayacak, hastalıklar aktif olarak yayılacaktır. Aktif olarak meyve veren yan dallar olduğu için fideler arasındaki optimum mesafeye dikkat etmek gerekir. Genellikle olgun bir ağacın yüksekliğine eşittir.

Önerilen mesafeler tabloda gösterilmektedir.

Tavsiye

Aynı türün seleflerinin büyüdüğü yerlere meyve ağaçlarının dikilmesi önerilmez. Bu, toprağın tükenmesi, hastalık bulaşma olasılığının yüksek olması ve haşere saldırılarından kaynaklanmaktadır.

Bahçecilikte arazi tahsisinin bir parçası olarak ağaç dikerken, yasama normları tarafından düzenlenen komşu çitlere olan mesafeyi de dikkate almalısınız (SNiP 30-02-97, SNiP 30-102-99): uzun boylu için (15 m'den fazla) - 4 m, orta boy için (inç bu grup meyve türlerinin çoğunu içerir) - 2 m Sahada yeraltı iletişimi kurulursa (güç kablosu, su temini), gelişen kökler onlara zarar verebileceğinden ağaçlardan 2 m uzakta dikilmelidir.

Gelecekteki bahçenin doğru yerleşimi, sadece bakımını büyük ölçüde basitleştirmekle kalmayacak, aynı zamanda sitelerinin gölgelenmesi ve köklerin yayılması nedeniyle komşularla daha fazla sorun yaşamamasına yardımcı olacaktır.

Fide seçimi

Meyve ağacı fideleri, özel mağazalardan veya fidanlıklardan satın alınabilir. Sadece bahçenin gelecekteki sakinlerinin çeşitleri ile değil, aynı zamanda çeşitleri ile de önceden karar verilmesi tavsiye edilir. Bu bölgede iyi büyüyen ve meyve verenleri seçmeniz gerekiyor - zonlu.İyi bir fidanlık yüksek kaliteli dikim materyali sunacaktır, ancak yine de satın almadan önce fide seçmek için ana kriterleri öğrenmelisiniz.

Kendi bahçeciliğini ciddiye almak isteyenler için, satıcıların meyve ağaçlarının çeşitlerini tanımlarken sıklıkla kullandıkları bazı terimleri bilmek yararlıdır.

• Anaç - fide gövdesinin kökleri ve alt kısmı.
• Greft - başka bir ağacın (anaç) gövdesine aşılanmış kesimler ve tomurcuklar.
• Kambiyum - Subkorteks (bast) ve odun arasında bulunan ince bir aktif kök hücre tabakası, filizin hayatta kalmasından sorumludur.
• Kök yaka - burası aşılama yeri değil (8-10 cm daha yüksekte), fidanın kök kısmının gövdeye geçtiği alandır. Meyve ağacı bir kesimle köklenirse, aşılama yoktur.

Yukarıdaki kavramların ne anlama geldiğini bilmek, satıcıyla iletişim kurmak ve ekim malzemesi yelpazesinde gezinmek daha kolaydır.

Fidelerin seçilmesi gereken işaretleri hatırlamaya değer.

• En uygun yaş 1.5-2 yıldır. 2-3 dallı bir taç ile almak daha iyidir.
• Fide yüksekliği 120-140 cm, gövde çapı 12-15 mm'den fazla değildir.
• Stokun kök sistemi iyi geliştirilmeli (4 büyük dal), lifli (aşağıya doğru yönlendirilmiş merkezi doğranmış kök yoktur), aşırı kurutulmamalı, bariz kırılmalar ve diğer hasarlar olmadan. Köklerin uzunluğu 25 ila 30 cm arasındadır, anaçta dal olmamalıdır.
• Greft olgun ve elastiktir.
• Sağlıklı bir fidenin gövdesi ve dalları, çukurlar, sarkmalar, lekeler ve zararlı böcek izleri olmadan eşittir.

Tavsiye

Tacın görünümü, ağacın kuraklık direnci, meyve vermenin başlangıcının zamanlaması türüne bağlı olduğundan, stoğa özellikle dikkat edilir. Tohum anaçları daha sağlam ve kuraklığa dayanıklıdır. Cüceler daha hızlı meyve vermeye başlarlar ve daha yüksek olanlarla 3-4 yıl sonra görünmesine rağmen daha fazla verim elde edilir.

Çukur hazırlığı

Meyve ağacı 10 ila 80 cm derinlikteki besin maddelerini özümsediğinden, bu aralıkta fide için toprak hazırlığı gereklidir. Tüm bahçıvanlar verimli toprağa sahip olamaz, genellikle bir çukur kazarken ekstra çaba sarf etmeniz gerekir:

• toprak killi ve yoğunsa duvarları gevşetmek, moloz veya genişletilmiş kilden drenajı sağlamak için;
• toprağı sıkıştırmak ve kumtaşları üzerine açılmış bir deliğin dibinde nemi tutmak için koşullar yaratmak (bunun için kil veya silt kullanılır);
• yüksek yeraltı suyu konumu ile, yaklaşık 1,5 m yüksekliğindeki bir tepenin doldurulması gerekecektir;
• gübre uygulayın.

Yumuşak çekirdekli meyve ağaçlarının fideleri için çukur yaklaşık 1 m genişliğinde ve 60-70 cm derinliğinde olmalıdır. Sert çekirdekli meyveler için genişlik 0,8 ila 1,2 m ve derinlik 50 ila 60 cm'dir.

En popüler bahçe sakinleri için anaç türüne bağlı olarak çukur parametreleri - elma ağaçları (çap x derinlik, cm):

• güçlü büyüyen için - 100-125 x 60;
• yarı cüce için - 100 x 50;
• bir cüce için (paradizka) - 90 x 40.

Meyve ağaçları için çukur kazarken, üst toprağın verimli olduğu, bir kenara serildiği, daha sonra kompost veya çürümüş gübre tozu (15-20 kg) ile karıştırıldığı unutulmamalıdır. Toprak kil ise 5-10 kg kum ekleyin.

Çukura ekim zamanına göre ek gübre uygulanır. Bahçe ilkbaharda düzenlenirse, mineral takviyeleri uygundur. Özellikle meyve ağaçları için tasarlanmış dengeli kompleksler kullanmak daha iyidir (Azofoska, "Fructus"). Uygulama oranı: 1 m'de 30 g²... Haziran ayında fidelerin beslenmesi tekrarlanır. Sonbahar dikimi için potasyum ve fosfor eklenebilir.

Çukur hazır olduğunda hazırlanan karışım dibinde bir höyüğün içine dökülür ve üzerine gübresiz bir siyah toprak tabakası da serilir. Setin tepesi neredeyse çukurun kenarına ulaşmalıdır. Bu, fide kök sisteminin yerleştirileceği temeldir. Höyük yoksa çukurun dibinde biriken su köklerin çürümesine neden olabilir.

Daha sonra toprağın küçülmesi için zaman tanınmalıdır.Meyve ağaçlarının ilkbahar dikimi için genellikle sonbaharda çukurlar hazırlanır. Sonbahar için çukurun 2-3 hafta beklemesi yeterlidir.

Bunu sabitlemek için, fide konumundan yaklaşık 10 cm mesafede deliğe bir kazık çakılır ve yüzeyin yaklaşık 40 cm yukarısında çıkıntı yapar Bahçıvanlar genellikle sitelerinin hangi tarafından kuvvetli rüzgarların estiğini bilirler, destek oraya yerleştirilmelidir. 2 veya 3 mandal olması iyidir - bu şekilde ağacın "duruşunu" koruması garanti edilir. Pek çok kişi bir desteği doğrudan çukurun merkezine götürerek ona bir "sekiz rakamı" döngüsü ile bir fide bağlar.

Fidelerin hazırlanması

Dikim materyalini incelerken, tüm yetersiz kökleri (siyah, kurutulmuş, ıslatılmış) kesmek gerekir. Bir fidenin hayatta kalma oranını iyileştirmek için, ekimden bir gün önce kök sistemini mullein ve humus çözeltisine batırmanız önerilir. Bu prosedür, emme işlevini yeniden canlandıracak ve etkinleştirecektir.

Bir kapta bir fide satın alınırsa, ağaç kök sistemini geri yüklemek için enerji harcamadığından, hayatta kalma oranı çok daha iyidir. Bu tür malzemeler daha pahalıdır, ancak sezonun herhangi bir zamanında ölüm riski olmadan ekilebilir.

Stok alanında sürgünler varsa, o zaman gövdenin yanında dikkatlice kesilir. Bundan böyle görünüşüne ve gelişmesine izin verilmemelidir. Tacın gereksiz tüm dalları da kaldırılır (3 ana dal bırakmak en uygunudur). Kuruduktan sonra yaralar bahçe verniği ile kaplanır.

İniş tekniği

Fidanın kök sistemi, çukurun dibinde höyüğün kenarlarına özenle yerleştirilmiştir. Ardından, ağacın büzülmesini en aza indirmek için periyodik olarak kenarlarda sıkıştırılan toprakla adım adım dolgu yapılır.

Temel iniş kuralları:

• kök boğazı toprak seviyesinde olmalıdır;
• aşılama bölgesi (gövdenin yan tarafındaki bir güdük), zemin yüzeyinden 5 cm yukarıda yükselir;
• genellikle aşılama kuzeye, anaç kütüğü güneye yöneliktir.

Tavsiye

Çukurun karşısına bir kürek sapı yerleştirilerek toprak yüzeyinin seviyesi kolayca belirlenir.

Sabitlendikten sonra fide çevresine toprağın küçük bir tarafı yapılır, böylece sulama sırasında su yayılmaz. Dikim sonrası sulama için yaklaşık 2-3 kova tüketilir, ancak toprak killi ise bir tane yeterlidir. Toprak, nemi emmeyi bırakana kadar yavaş yavaş dökülür. Sonra genç bir ağacın gövde çemberi malçlanır. Genellikle 5-7 cm turba veya humus dökülür. Önemli bir nokta: Fide gövdesinden 3-5 cm yarıçapındaki alan malçla kaplı değildir.

Tepe inişi

Sahadaki yeraltı suyu yüzeye yakın yerleştirilmişse, meyve ağaçlarını bir deliğe değil bir tepeye dikmek daha iyidir. Bu durumda, eylem sırası aşağıdaki gibidir.

1. Dikim için seçilen yerin merkezine yaklaşık 1.5 m uzunluğunda ve 5-6 cm çapında bir kazık çakılır.
2. Belli bir meyve ağacı türü için deliğin genişliğine karşılık gelen bir yarıçaptaki kazığın etrafında, toprak yaklaşık 20 cm derinliğe kadar kazılır.
3. Kompost veya dökme gübre kazılan alana 1 m'de 8 kg oranında dağıtılır.².
4. Fide, kazığın yanına yerleştirilir ve "sekiz rakamı" ile düzgünce tutturulur. Kökler düzleştirilir ve besleyici bir toprak karışımı tabakası ile yoğun bir şekilde kaplanır. Çimle çevrili küçük bir höyük ortaya çıkıyor.

Ağaç büyüdükçe, gövde çemberini artırarak periyodik olarak toprak eklemek gerekir.

Koruma ve bakım

Genç bir ağacın dikimden hemen sonra ihtiyaç duyduğu ilk şey konum düzeltmesi (gerekirse) ve sulamadır. İkincisi, özellikle mevsim kuru ve toprak kumlu ise geçerlidir. Kök sistemi nem bakımından eksik olmamalıdır.

İlkbaharda dikim yapıldıysa, yanıklardan ve zararlılardan korumak için gövdeyi beyazlatmak yeterlidir.

Ve kış için fidelerin ek korumaya ihtiyacı vardır:

• ağaç özel bir malzeme ile bağlanırken, yan dallar ana dallara dikkatlice çekilir;
• gövde 30-40 cm toprakla kaplıdır (ilkbaharda höyük tırmıklanır);
• Yabani tavşan veya kemirgenler kışın sahada avlanırsa, fidenin alt kısmına bir ağ tabakası veya bir çatı kaplama malzemesi sarılır.

İlkbaharda tüm barınaklar kaldırılır, badana yenilenir, mantar önleyici maddeler püskürtülür, büyümeyi teşvik etmek için mineral gübreler uygulanır.

Dikim tekniğine uyulursa, o zaman bir fideden verimli bir meyve ağacı elde edilebilir ve bu ağaç, uygun bir özenle aktif olarak büyüyecek ve gelişecektir. Ve ekim malzemesinin büyük miktarlarda satın alındığı ve planlama yapılmadan ekildiği durumlarda, ağaçların güneş ışığı ve yiyecek için rekabet etmesi nedeniyle meyveler daha sonra gittikçe azalacaktır. Ayrıca, yetersiz havalandırma ve aydınlatma eksikliğinden kaynaklanan çeşitli hastalıklar, bahçenin sürekli yoldaşı haline gelecektir.

Meyve ağaçlarıyla çalışmak oldukça büyüleyici ve birçok bahçıvan için o kadar bağımlılık yapıyor ki, sevdikleri çeşitleri mevcut türlere bağımsız olarak aşıladılar. Böylece, bir anaçta birkaç çeşit elma veya erik elde edebilirsiniz, bu da sitenin alanını ve fideler için önemli ölçüde tasarruf sağlar.