Αναπαραγωγή, φύτευση των lakonos και φροντίδα χωρίς πολλές ανησυχίες

Στα τροπικά και υποτροπικά γεωγραφικά πλάτη του πλανήτη, η οικογένεια Λακώνος είναι ευρέως διαδεδομένη. Το ανεπιτήδευτο αμερικανικό lakonos επικρατεί. Στο σπίτι, σε φυσικές συνθήκες, δεν απαιτείται φύτευση και φροντίδα γι 'αυτόν, εδώ ανήκει σε αγενή φυτά. Περισσότερα από 110 είδη ταξινομούνται ως λακωνικά: ετήσια και πολυετή χόρτα, θάμνοι, αμπέλια και δέντρα. Μερικά χρησιμοποιούνται από ανθρώπους.

σύντομη βιογραφία

Τον 18ο αιώνα, η αμερικανική φυτολάκκα ήρθε στην Ευρώπη (αυτό είναι το δεύτερο βοτανικό όνομα των λακωνών). Το φυτό άρχισε να καλλιεργείται: ο πορφυρός χυμός των φρούτων με ανοιχτόχρωμο κρασί, χρησιμεύει ως βαφή για μάλλινα και μεταξωτά υφάσματα, δίνοντας διάφορες αποχρώσεις του κόκκινου. Μούρα Kermes, λιπαρά χόρτα - τέτοια συνώνυμα με την πάροδο του χρόνου πήραν τον Λακόνο μεταξύ των ανθρώπων. Ο χυμός φρούτων ώριμων σπόρων αντικατέστησε τα κεράκια - μια ακριβή βαμβακερή βαφή υφάσματος που προέρχεται από σκουλήκια. Το Bold ονομάζεται για τη δύναμη των στελεχών και τη λάμψη βερνικιού των ώριμων μούρων.

Οι φαρμακοποιοί της Ευρώπης και της Αμερικής δεν αγνόησαν το φυτό: χρησιμοποιείται από το επίσημο φάρμακο των ΗΠΑ. Εδώ τα φρούτα και οι ρίζες χρησιμοποιούνται ως εμετικά και καθαρτικά, και συνιστώνται για δερματικές παθήσεις. Το εργοστάσιο χρησιμοποιήθηκε στους σοβιετικούς χρόνους για την παρασκευή φαρμακευτικών προϊόντων "Akofit" και "Phytolaktsin" (τρίψιμο για αρθρικές παθήσεις), "Anginol", "Ekhinor", "Merifit" (έκπλυση με αμυγδαλίτιδα). Το Phytolacca είναι δηλητηριώδες για τα ζώα και τους ανθρώπους, αλλά τα μούρα τρώγονται από πουλιά χωρίς βλάβη και οι σπόροι απλώνονται από αυτά γύρω από τη γειτονιά.

Στην Ουκρανία, τη Μολδαβία, τη Γεωργία, στον Καύκασο, συχνά συναντώνται αμερικάνικες lakonos. Αρχικά, καλλιεργήθηκε από οινοποιούς. Αλλά από τότε που τα δηλητηριώδη συστατικά του φυτού έγιναν γνωστά, η φυτολάκκα εξοντώθηκε, έτρεξε άγρια, έγινε ζιζάνιο, εγκαταστάθηκε στους δρόμους, σε χερσαίες εκτάσεις. Στην κεντρική Ρωσία και στα βόρεια, μεμονωμένα δείγματα καλλιεργούνται από ερασιτέχνες ως εξωτικό και φαρμακευτικό φυτό. Μερικά γοητεύονται από τη διακοσμητικότητα ενός ισχυρού θάμνου από το Μάιο έως το χιόνι: την πολυτέλεια μεγάλων φύλλων, λευκά κεριά λουλουδιών από τον Ιούλιο έως τον Αύγουστο, βαρέλια μούρων μωβ-μαύρο με λάκα λάμψη το φθινόπωρο. Άλλοι εκτιμούν το lakonos για τις θεραπευτικές του ιδιότητες.

Η γεύση ώριμων, λαμπερών μούρων, γλυκιάς γεύσης, απειλεί με σοβαρή δηλητηρίαση. Εάν η οικογένεια έχει παιδιά, αποφύγετε την ανάπτυξη λακκόνου. Το αλκολοειδές φυτολακκίνης στο φυτό προκαλεί δύσπνοια, σπασμούς και παράλυση των αναπνευστικών οργάνων. Η χρήση φαρμάκων με λακό αντενδείκνυται σε έγκυες γυναίκες: επηρεάζει την παθολογία του εμβρύου.

Σπουδαίος!

Εκτός από το δηλητηριώδες αμερικανικό lakonos, το βρώσιμο lakonos καλλιεργείται στις ζεστές χώρες της ΚΑΚ. Για τρόφιμα, χρησιμοποιούνται όλα τα μέρη αυτού του φυτού, φρέσκα και κονσερβοποιημένα. Τα αντίστοιχα φυτικά διαφέρουν μόνο στο χρώμα των κορμών. Στους Αμερικανούς, είναι κοκκινωπό, βρώσιμο, πράσινο.

Αυξανόμενες συνθήκες

Το Phytolacca είναι ανεπιτήδευτο. Η μόνη απαίτηση του φυτού είναι το χαλαρό έδαφος, το οποίο είναι απαραίτητο για να διεισδύσει βαθιά στη ρίζα του τάπρου. Οι ευνοϊκές φυσικές συνθήκες συμπληρώνονται με καλή φροντίδα. Και τότε το φυτό είναι σε θέση να ανθίσει τον Αύγουστο του πρώτου καλοκαιριού.

Η αναπαραγωγή των λακωνών είναι δυνατή με διαφορετικούς τρόπους:

• σπορά ώριμων μούρων σε ανοιχτό έδαφος σε βάθος 5 cm.
• μεταφύτευση νεαρών δενδρυλλίων που καλλιεργούνται κάτω από έναν ενήλικο θάμνο (το φυτό είναι ικανό αυτο-σποράς)
• ελατήριο διαίρεση της ρίζας σε μέρη με λάχανα (κόψτε τα τεμάχια με σκόνη άνθρακα).

Ο πολλαπλασιασμός των σπόρων σε ώριμα μούρα δεν απαιτεί την απελευθέρωση του πολτού. Οι καλλιέργειες πρέπει να πασπαλίζονται πριν καταψυχθούν με ένα στρώμα πριονιδιού, τύρφης ή τοποθετούνται πάνω από άχυρο.

Η προσγείωση ξεκινά με την επιλογή θέσης.Το καλύτερο θα ήταν ένας ανοιχτός ηλιόλουστος χώρος, λαμβάνοντας υπόψη τις διαστάσεις ενός ενήλικα θάμνου. Αναπτύσσεται ραγδαία με ακτίνα 1 μ., Φτάνοντας σε ύψος 2 μ. Εάν δεν μπορεί να παρασχεθεί τέτοια ευρυχωρία στον χώρο, οι λακωνοί θα προσαρμοστούν στις περιορισμένες συνθήκες κοντά στο φράχτη, στα κτήρια.

Μεγάλες ταξιανθίες στις αρχές του καλοκαιριού, πολυτελή κεριά μούρων έως το φθινόπωρο θα διασφαλίσουν τη φύτευση σε εύφορο έδαφος, έγκαιρη φροντίδα. Σε άπαχα εδάφη, τα φυτά αποδυναμώνουν.

Η φυτική φροντίδα είναι η πιο κοινή:

• βοτάνισμα ζιζανίων κοντά σε νεαρά λάκονες (με την πάροδο του χρόνου, τα ζιζάνια κοντά στον ίδιο τον γίγαντα δεν θα αναπτυχθούν).
• χαλάρωση του εδάφους γύρω από τον κορμό?
• πότισμα σε ξηρούς χρόνους.
• σίτιση 1-2 φορές κατά τη διάρκεια της καλλιεργητικής περιόδου με έγχυση μουλεϊνών.
• κοπή χόρτου μετά τον παγετό στο έδαφος.
• καλύπτοντας τις ρίζες από πάνω (έδαφος, τύρφη, άχυρο, πεσμένα φύλλα) - το πάχος του στρώματος επικάλυψης επιλέγεται ανάλογα με τις κλιματολογικές συνθήκες, με έναν χιονισμένο χειμώνα, αρκεί 10 cm.
• απελευθέρωση του φυτού από το στρώμα του περιβλήματος την άνοιξη μετά τον παγετό (οι βλαστοί κόβονται αργά).
• εισαγωγή ξηρής τέφρας από ξύλο στο έδαφος κατά τη διάρκεια της πρώτης χαλάρωσης (αρκούν 1-2 χούφτες).

Τα παράσιτα παρακάμπτουν τον θάμνο, το φυτό δεν πάσχει από ασθένειες.

Το να φύγετε με έλλειψη χρόνου ελαχιστοποιείται. Το φυτό θα διαχειριστεί με βροχόπτωση και αποθέματα θρεπτικών ουσιών στο έδαφος χωρίς επίδεσμο άνοιξη-καλοκαίρι. Στο κλίμα της Σιβηρίας, απαιτείται καταφύγιο από την κατάψυξη. Αυτό απαιτείται από την αναπαραγωγή σύμφωνα με οποιαδήποτε από τις επιλογές.

Η φροντίδα των βρώσιμων λακωνών και της αμερικανικής δεν είναι διαφορετική.

Μέσα από τις προσπάθειες των ερασιτεχνών κηπουρών, εκπρόσωποι της οικογένειας Λακωνοσών εγκαθίστανται σε όλη τη Ρωσία. Η καλή φροντίδα των ανεπιτήδευτων νεοφερμένων από το νότο δημιουργεί ένα ασυνήθιστο εξωτικό τοπίο.

Οι σωστά προετοιμασμένες εγχύσεις ρίζας, εάν χρησιμοποιηθούν με σύνεση και σύνεση, θα φέρουν ανακούφιση από διάφορες ασθένειες. Θυμηθείτε: είναι δυνατή μόνο εξωτερική χρήση λαϊκών θεραπειών από το lakonos!