Zastosowanie i charakterystyka mocznika jako nawozu

Jak wiadomo, dla każdej rośliny największe znaczenie w żywieniu mają makroskładniki odżywcze, takie jak azot, fosfor i potas. To ich kultura konsumuje najbardziej, dlatego głównym celem stosowania nawozów jest zapewnienie niezbędnych składników. Spośród wszystkich agrochemikaliów przede wszystkim azot zawarty jest w moczniku, a jego oszczędne działanie na aparat liściowy przy zaprawianiu dolistnym sprawia, że ​​jest on niezastąpiony w domku letniskowym.

Właściwości mocznika

Mocznik to jeden z najczęściej wybieranych nawozów, jednak dla początkujących ogrodników to zagadka, co to takiego? Ten agrochemikalia produkowane są głównie w postaci granulek o średnicy około 2-3 mm, o barwie od czystej bieli do szarawej lub żółtawej. Zewnętrznie jest bardzo podobny do saletry amonowej, można go odróżnić kupując, najpierw zwilżając palce i wcierając między nimi kulkę nawozu, po czym poczujesz mydlane palce.
Karbamid jest jednym z najbardziej stężonych nawozów azotowych (jego zawartość dochodzi do 46,2%). Łatwo rozpuszcza się w wodzie, w roztworze glebowym, powodując wydzielanie lotnych form pierwiastka. Z tego powodu peletu nie można po prostu rozrzucić po ziemi, zwłaszcza w warunkach suszy, jest to strata czasu i pieniędzy. Zastosowanie tego agrochemicznego nawozu jako głównego lub przedsiewnego nawozu oznacza jego wprowadzenie do gleby. Oprócz tych funkcji ma następujące właściwości:

1. Zawartość jednego z makroskładników w dużych ilościach stawia mocznik na tym samym poziomie wartościowym co siarczan amonu i saletra sodowa, a pod względem wpływu na kształtowanie plonu - z saletrą amonową.
2. Nawóz stosowany bezpośrednio podczas siewu nie powinien mieć kontaktu z nasionami, ponieważ uwolniony węglan amonu podczas przetwarzania mocznika przez urobakterie hamuje kiełkowanie materiału siewnego. Wspólne stosowanie potasu lub nawożenie poniżej głębokości siewu może zneutralizować tę wadę.
3. Mocznik należy do biologicznie kwaśnych agrochemikaliów. Jednocześnie w procesie jego asymilacji następuje początkowo niewielka ogniskowa alkalizacja, co wynika z mniejszej wydajności na glebach zasolonych, a następnie odnotowuje się zakwaszenie gleby. Jednak ostatecznie nie pozostają żadne związki zakwaszające ani zasadowe.
4. Oszczędny wpływ na masę nadziemną (opryskiwanie liści saletry amonowej podczas oprysku) pozwala na frakcjonowanie aplikacji nawozu, optymalizując tym samym minerał, jakim jest azot, odżywianie roślin.
5. W warunkach nawadniania obserwuje się większy efekt. Dlatego często zaleca się dodawanie mocznika do konwencjonalnych irygacji.
6. Mocznik ma dość wysoką higroskopijność, dlatego aby uniknąć zbrylania, należy go przechowywać w suchym miejscu i bez zanieczyszczeń.

Jeśli konieczne jest jednoczesne użycie innych nawozów, należy wziąć pod uwagę ich pH. Na przykład dodanie prostego pliku superfosfat zintensyfikuje zakwaszenie gleby, dlatego zaleca się w takich przypadkach dodanie dodatkowego środka wspomagającego wapno.

Oznaki niedoboru i nadmiaru azotu

Przed dodaniem tego lub innego elementu do gleby, musisz się upewnić, że jest to konieczne. W szczególności zasada ta powinna być przestrzegana w przypadku silnie skoncentrowanych agrochemikaliów, takich jak mocznik. Brak równowagi w żywieniu azotem objawia się przede wszystkim na starych liściach, a następnie przechodzi na nowe.
Oznaki niedoboru azotu:

• Rośliny rozwijają się zahamowane, przygnębione.
• Pędy owoców i jagód powstałe w nowym sezonie są skrócone, osłabione, cienkie i lekko ulistnione.
• Liście charakteryzują się nietypowym zwężeniem i niewielkimi rozmiarami, ich kolor jest jaśniejszy niż zwykle, czasami aparat liściowy żółknie i przedwcześnie opada. Ułożenie takich pędów jest nienaturalnie zbliżone do głównej łodygi (pod ostrym kątem, jak wciśnięte uszy).
• Występuje gwałtowny spadek produktywnego rozgałęziania i krzewienia upraw.
• Pąki generatywne układane są w mniejszych ilościach, ponieważ w przeciwnym razie roślina nie będzie w stanie w pełni zapewnić im niezbędnych składników, dopóki owoce nie będą w pełni dojrzałe. Jeśli azot został wprowadzony dopiero na początku sezonu, kultura utworzy wystarczającą liczbę pąków kwiatowych, ale następnie zawiązane owoce odpadną.

Oznaki nadmiaru pierwiastka:

• W najwcześniejszym okresie obserwuje się zahamowany rozwój.
• W przypadku starszych roślin zastosowanie nadmiernej ilości azotu stymuluje gwałtowny wzrost masy wegetatywnej. Liść ma ciemny kolor, duże rozmiary, kultura „tucząca”.
• Narządy generatywne nie powstają lub są złożone w ograniczonej liczbie.
• Okres wegetacyjny jest zauważalnie wydłużony, dojrzewanie owoców jest przesunięte na późniejszy termin, z tego powodu roślina nie ma czasu na zgromadzenie wymaganej masy substancji rezerwowych. Uprawa charakteryzuje się niższą jakością przetrzymywania, gorszymi parametrami smakowymi oraz większą podatnością na choroby.

Aplikacja mocznika

W porównaniu z saletrą amonową mocznik maksymalnie przejawia swoje zalety na glebach lekkich kwaśnych sodowo-bielicowych w obecności dostatecznej ilości wilgoci w glebie, a także na glebach szarych w warunkach nawadniania. Obojętny lub zasadowy odczyn medium przyczynia się do znacznej utraty azotu, dlatego można je wprowadzać z obowiązkowym mieszaniem z ziemią.

Mocznik jest stosowany jako główny nawóz wczesną wiosną do absolutnie wszystkich upraw rolnych. Wprowadza się go na około tydzień przed zasiewem lub sadzeniem roślin osadzonych w glebie na głębokość 7-8 cm Ze względu na lotność związków amonowych na obszarach nienawadnianych część azotu jest tracona, nawet jeśli przestrzegane są wszystkie zasady. W tym przypadku skuteczność aplikacji jest taka sama jak w przypadku saletry amonowej.

Stosowanie jesienią nie wykazuje maksymalnego efektu, ponieważ mikroorganizmy natychmiast rozpoczynają proces rozkładu, a uwolniony w trakcie tego procesu węglan amonu jest szybko niszczony. Wiosną część azotu jest wypłukiwana z gleby do głębszych warstw. Stosowanie jesienią jest dopuszczalne tylko pod warunkiem, że okres ten nie jest przedłużony, nadmiernie ciepły i suchy, a gleby nie mają piaszczysto-gliniastej i piaszczystej struktury. Nawet w tym przypadku wprowadzenie pełnej dawki mocznika jest niepraktyczne, przed zasiewem należy pozostawić co najmniej 40%.

Aplikację przedsiewną przeprowadza się w czasie siewu lub sadzenia kultury bezpośrednio w bruzdach lub dołkach. Warunkiem wstępnym w tym przypadku jest obecność warstwy ziemnej, aby uniknąć spadku kiełkowania pod wpływem amoniaku.

Mocznik jest lepszy od wielu innych agrochemikaliów do stosowania na korzenie, a zwłaszcza na liście. W tym charakterze znalazła szerokie zastosowanie w ogrodzie i szklarni. Roztwór o stężeniu do 5% nie spala nawet najmłodszych liści. Połączenie podlewania pożywką z opryskiem zapewnia rozwój silnego systemu korzeniowego i wzrost silnej części nadziemnej, co jest dobrym wskaźnikiem dla sadzonek.

Instrukcja stosowania nawozu mocznikowego

Aby zapewnić uprawie niezbędną ilość pożywki, należy przestrzegać dawkowania, które zależy od potrzeb roślin, sposobu żywienia, wilgotności gleby i jej struktury. Jeśli skupisz się na metodzie aplikacji, instrukcje użytkowania zalecają następujące standardy:

1. Warzywa, ziemniaki, pomidory, czosnek, a także owoce i jagody, zwłaszcza truskawki i rośliny kwiatowe róże dobrze reagują na główne zastosowanie mocznika w dawce od 130 do 200 g na 10 m2. Dla ogórki a groszek wymaga tylko 5-8 g.
2. Przy stosowaniu przedsiewnym na dołek zużywa się do 4 g agrochemikaliów.
3. Opatrunek górny z nierozpuszczonymi granulkami przeprowadza się w dawce od 50 do 100 g na tę samą powierzchnię. W przypadku upraw owocowych norma jest wyższa i wynosi 150 gw przypadku młodych jabłoni i 70 gw przypadku wiśni i śliw oraz krzewów. Owocowanie jabłoń wymaga do 250 g, wiśni i śliwek - do 140 g. Nakładanie odbywa się w kręgach przy pnia, a następnie miesza się z ziemią lub obficie podlewa. Średnicę miejsca aplikacji drzew owocowych i krzewów jagodowych określa się jako rzut ich korony na glebę.
4. Rośliny wieloletnie kwiatowe, które potrzebują azotu do wyjścia ze stanu hibernacji, bardzo dobrze reagują na żerowanie wczesną wiosną (2 g / l). Mocznik pomaga szybciej przezwyciężyć stres po trudnych warunkach zimowych i zbudować nową masę wegetatywną.
5. Do karmienia korzeni kapusty, pomidorów lub truskawek przygotowuje się roztwór 2-3 g mocznika i 1 litr wody, dokładnie mieszając, aż do całkowitego rozpuszczenia. Ta objętość jest przeznaczona na 1 roślinę. W pozostałej części stężenie może osiągnąć 6 g / l przy zużyciu powstałej kompozycji na 1 m2.
6. Opryskiwanie przeprowadza się 0,5-1% roztworem środka agrochemicznego. Do jego przygotowania 5-10 g mocznika rozpuszcza się w 1 litrze wody. Kwotę tę oblicza się dla małego obszaru o powierzchni 20 m2. To samo stężenie ma zastosowanie do roślin domowych.

Podczas karmienia mocznikiem należy pamiętać, że stymuluje on rozwój części wegetatywnej, dlatego jego dodawanie w okresie pączkowania i później wpłynie negatywnie na wielkość plonu. Najlepszym okresem jest moment formowania się masy nadziemnej, w trakcie jej aktywnego rozgałęziania lub krzewienia. Rośliny owocowe i jagodowe podlewane przed pęknięciem pąków reagują szybszym przebudzeniem. Ozdobne rośliny liściaste reagują bujną, gęsto liściastą koroną. Ale kwiaty należy karmić ostrożnie, w przeciwnym razie można uzyskać dużą zieloną masę bez kwiatów.

Mocznik do ochrony roślin

W przypadku roślin owocowo-jagodowych mocznik jest nie tylko sposobem pozyskiwania azotu, ale także sposobem zwalczania niektórych zimujących szkodników, w tym ryjkowców, mszyc, chrząszcza jabłoniowego, spadzi i innych. Zwykle owady te wychodzą z zawieszonej animacji natychmiast po wystąpieniu średniej dziennej temperatury powyżej + 5 ° C. W tym okresie zauważalny jest obrzęk nerek. Dlatego zabieg należy przeprowadzić wcześniej, aby zapobiec uszkodzeniom.

Roztwór przygotowuje się w ilości 0,5-0,7 kg na 10 litrów wody. Musisz spryskać koronę, a zwłaszcza pień i zeszłoroczne liście, gdzie gromadzi się największa ilość szkodnika. Taka ochrona jest konieczna, jeśli w minionym sezonie występuje duża populacja danego owada.

Mocznik pomaga również zwalczać powstawanie parcha, plamicy plamistej i oparzeń monilialnych. Zabieg przeprowadza się w początkowym okresie opadania liści roztworem 500 g nawozu na 10 litrów wody. Technika ta hamuje rozwój owocników czynnika wywołującego choroby, z których pierwotna infekcja następuje na początku sezonu. Liście już opadłe można również zrzucić późną jesienią lub wczesną wiosną, ale w tym przypadku stężenie należy zwiększyć do 7% (700 g). Zużycie kompozycji sięga 250 ml / m2.

Mocznik jest jednym z najcenniejszych nawozów ze względu na wysoką zawartość łatwo przyswajalnych form azotu oraz możliwość jego precyzyjnego stosowania w okresach, w których roślina najbardziej go potrzebuje. Prawidłowe stosowanie pozwala na maksymalne wykorzystanie roślin na danym obszarze w postaci dobrego plonu pod każdym względem.