Jak prawidłowo przywiązać różę pnącą do podpory?

Wiedząc, jak zawiązać różę pnącą, kwiaciarnia może rozwiązać kilka problemów naraz. Krzew zyskuje piękny kształt, prawidłowe rozmieszczenie pędów zapewnia dostęp do promieni słonecznych i ułatwia pielęgnację rośliny, co pozwala liczyć na obfite i równomierne kwitnienie. Podpora dla róży jest instalowana jednocześnie z sadzeniem sadzonki, aby w przyszłości nie uszkodzić korzeni.

Opcje podwiązek

Pędy róży są pozbawione możliwości samodzielnego owinięcia konstrukcji i dlatego potrzebują podwiązki. Rzęsy można mocować do podpórki na różne sposoby. Najważniejsze, że krzak wygląda tak imponująco, jak to tylko możliwe.

Opatrunek można wykonać na różne sposoby:

• poziomo - w tym przypadku rzęsy są mocowane na kratce lub kratce;
• spiralnie - przy takiej fiksacji pędy okrążają filar w kółko;
• w pionie - łodygi róży pnącej mocuje się wzdłuż łuków, pni drzew i innych podpór wkopanych w ziemię;
• wachlarzowate - rzęsy mocowane są w formie wachlarza przy ścianie lub żywopłocie.

Jeśli odmiany krzewów są w stanie wytwarzać bujne kwitnienie bez interwencji człowieka, to aby uzyskać dużą liczbę pąków z róży pnącej, należy wziąć pod uwagę specyfikę jej wzrostu i odpowiednio związać łodygi.

Zanim na wiosnę przywiążesz rzęsy do podpórki, należy zaczekać do momentu, w którym pąki napuchną na pędach drugiego rzędu. Przedwczesne podwiązanie młodych pędów prowadzi do bardzo słabego kwitnienia. Mocując rzęsy na podpórce należy pamiętać, że nowe gałęzie wyrastają pod kątem 30 stopni do głównej łodygi. W tej pozycji należy je naprawić.

Jeśli zawiążesz gałęzie ściśle poziomo, róża zacznie tworzyć dużą liczbę gałęzi bocznych, a to jest całkowicie bezużyteczne. Bandaż w kształcie spirali najlepiej nadaje się do zawiązywania pąków i długotrwałego kwitnienia. Stosując metodę podwiązek wertykalnych należy wziąć pod uwagę, że w tym przypadku rzęsy będą aktywnie rosły na długość. Aby stymulować rozgałęzianie, na wymaganej wysokości korona łodygi skierowana jest w dół.

Wersja wachlarzowa jest często używana do ozdabiania nieestetycznych powierzchni (łuszczące się ściany, stare ogrodzenie). W razie potrzeby, stosując tę ​​metodę róż pnących do pończoch, możesz zbudować luksusową przegrodę kwiatową w dowolnym rogu ogrodu.

Materiały do ​​pończoch

Zachowanie zdrowotności róż i efekt dekoracyjny krzewu zależy od zastosowanych podwiązek. Najlepsze z tego punktu widzenia to:

• wzmocniony drut z tworzywa sztucznego;
• specjalne plastikowe klipsy do winorośli;
• pas do pończoch "Agrotex".

Materiały te charakteryzują się długą żywotnością (do 5 lat), dużą wytrzymałością, odpornością na gnicie oraz łatwością użytkowania. Podczas ich stosowania róża wygląda schludnie, a jej pędy nie są uszkodzone.

Do mocowania nie używa się zwykłego drutu metalowego, w przeciwnym razie delikatne pędy mogą zostać uszkodzone. Nie używaj pasków materiału bawełnianego, sznurka lnianego: naturalne materiały łatwo wchłaniają wilgoć i nie wysychają przez długi czas, co może wywołać choroby grzybowe.

Zasady podwiązki

Podwiązkę krzewu na wiosnę przeprowadza się po przycięciu sanitarnym. Wszystkie słabe, chore pędy zamrożone zimą są usuwane z rośliny. Wtedy wszystko zależy od cech odmianowych róży:

• Przycinanie formujące i odmładzające pnąków przeprowadza się po kwitnieniu - w sierpniu lub wrześniu.
• Wiosną wszystkie pędy starsze niż 4 lata są usuwane z pnączy, pozostałe łodygi będą stanowić szkielet buszu. W przyszłości pozostają długie pędy, a boczne są skracane.

Wiosenna podwiązka zaczyna się od najniższych rzęs. Pędy nie są mocno przytwierdzone do wspornika, pozostawiając wolną przestrzeń dla wzrostu grubości łodygi. W przyszłości wydłużane rzęsy są zawiązywane, nadając im pożądany kierunek.

Wymagania dotyczące wsparcia

Podpory dla róż pnących mogą być wykonane z różnych materiałów i kształtów. Wybierając metodę podwiązki, należy również wziąć pod uwagę grupę odmianową róży pnącej:

• Jeśli roślina jest przedstawicielem pnącza, jej pędy osiągają długość 4 m. Róże te mają długie, giętkie łodygi, a kwitnienie występuje na pędach ubiegłego roku. Dla wędrowców jako podpory nadają się pergole, łuki, filary, poziome kraty. Często sadzi się je w pobliżu altany.
• Róże należące do grupy pnączy rozprzestrzeniają krzewy o wysokości 2,5 m o mocnych, sztywnych łodygach. Kwitną na zeszłorocznych i świeżych pędach. Pnącza najlepiej sadzić w pobliżu budynków mieszkalnych, żywopłotów, altan.

Podpory muszą spełniać następujące wymagania:

• Niezawodność. Konstrukcja musi być stabilna i trwała. Konieczne jest zamontowanie go tak, aby podpora nie zapadła się pod wpływem podmuchu wiatru. Rama musi wytrzymać ciężar pędów kwiatowych.
• Wysokie walory dekoracyjne. Podpory do róż pnących powinny harmonizować z ogólną stylistyką ogrodu i wyglądać estetycznie. Jeśli konstrukcja została wykonana samodzielnie i nie ma pewności co do jej zewnętrznych zalet, lepiej uczynić podporę dyskretną, na przykład malując ją na ciemnozielony kolor.
• Proporcjonalność. Wymiary łuku, pergoli i kolumny powinny odpowiadać długości biczów krzewu róży. Nie powinieneś od razu ustawiać wysokiej struktury dla młodej rośliny. W przeciwnym razie podpora będzie wyglądać nieporęcznie i brzydko.

Dla tych, którzy chcą zaoszczędzić pieniądze na zakupie gotowych konstrukcji, można samemu zacząć je wykonywać lub utrwalać pędy na pionowych powierzchniach już dostępnych na miejscu (elewacja domu, altana, baldachim, żywopłot).

Należy unikać fantazyjnego kształtu podpór, ponieważ przygotowując różę na zimę, za każdym razem trzeba będzie usuwać pędy - nie należy dodatkowo komplikować tego procesu. Jeśli łodygi są ułożone na krzyż, rozplątanie ich zajmie dużo wysiłku i czasu. Zastosowanie drobnej siatki jako konstrukcji nośnej jest wskazane tylko w przypadku róż odpornych na zimę, które nie wymagają schronienia lub podporę należy zdejmować.

Pędów róży nie można mocować bezpośrednio do powierzchni metalowych (ogrodzenie lub blacha falista, stal ocynkowana, tektura falista, która niekiedy służy do pokrywania ścian). Drewniana krata jest instalowana 30 cm od ściany lub ogrodzenia, na którym przymocowana jest kręcona róża.

Plusy i minusy różnych materiałów

Do wykonania łuków i innych podpór dla róży pnącej używa się różnych materiałów. Każdy z nich ma swoje zalety i wady:

• Drewno. Zalety materiału to jego dostępność i niski koszt. Nawet osoba bez specjalnych umiejętności poradzi sobie z obróbką i łączeniem elementów drewnianych. Wśród niedociągnięć można zauważyć kruchość, konieczność użycia dodatkowych materiałów do obróbki (specjalne impregnacje, farba).



• Metal. Łuki spawane z metalu są bardzo trwałe i służą przez wiele lat. Jednak nie każdy może samodzielnie wykonać takie wsparcie - potrzebny jest sprzęt w postaci spawarki. Przy zakupie transport gotowego produktu może być trudny, a taki łuk nie jest tani.



• Plastikowy. Często podpory do róż pnących są wykonane z plastikowych łuków i rur. Ten projekt jest łatwy w montażu i mobilny.W razie potrzeby łuk można łatwo zdemontować i ponownie złożyć, przestawić w inne miejsce. Kolejną zaletą jest to, że wspornik z tworzywa sztucznego nie wymaga malowania. Wadą materiału jest niestabilność w niskich temperaturach, na zimę konstrukcja będzie musiała zostać usunięta do szopy.



• Skała. Podpórki wykonane z tego materiału są trwałe i fundamentalne, wyglądają szlachetnie. Jedyną wadą jest stosunkowo wysoki koszt kamienia naturalnego. I oczywiście takie wsparcie nie będzie wyglądało odpowiednio w małym ogrodzie.

Czasami przy produkcji podpór łączy się jednocześnie kilka różnych materiałów. Na przykład filary są wykonane z cegły lub metalu, a w górnej części konstrukcji zastosowano drewniane listwy lub plastikowe rury.

Podwiązka róż pnących bezpośrednio wpływa na jakość ich kwitnienia. Prawidłowe uformowanie i zamocowanie krzewu na wsporniku ułatwi układanie dużej liczby pąków. Aby to zrobić, musisz starać się umieścić część gałęzi poziomo. Podczas wiązania róż nieokrywających dopuszczalne jest przepuszczanie łodyg przez komórki kraty. Dodatkowo różom zapewniamy wysokiej jakości pielęgnację.