Preparaten en folkremedies voor druivenmeeldauw

Valse meeldauw, of meeldauw, verspreidde zich aan het begin van de 20e eeuw over de wijngaarden van Europa. Druivenmeeldauwpreparaten helpen bij de behandeling van deze ziekte, maar ze kunnen deze niet volledig verslaan. Daarom neemt ziektepreventie een belangrijke plaats in.

Bij het kiezen van een nieuw ras is het noodzakelijk om aandacht te besteden aan de mate van resistentie tegen meeldauw - deze maatregel helpt ook om de ontwikkeling van schimmelinfecties te beteugelen.

Factoren die bijdragen aan infectie

De veroorzaker van valse meeldauw is de pathologische schimmel Plasmopara viticola, die tot de klasse van oomyceten behoort.

Parasitaire micro-organismen kunnen op zaailingen op de site komen. Schimmelsporen worden gedragen door de wind, insecten en tijdens regen verspreid over het gebied.

In de toekomst kan de infectie vele jaren op de plantage in de weefsels van gevallen bladeren en bessen aanhouden. De meeldauwpathogeen overleeft gemakkelijk de winter en wordt in het voorjaar geactiveerd bij de komst van warmte. De sporen worden door hun dikke wanden beschermd tegen ongunstige omstandigheden. In het voorjaar, onder invloed van warmte en vocht, verplaatsen micro-organismen zich naar jonge bladeren en ontkiemen daarin.

Aan het begin van het seizoen, bij een temperatuur van +25 ° C, vindt de ontwikkeling van de schimmel plaats in slechts 4 uur en na 2-3 weken zijn de eerste symptomen merkbaar aan de wijnstok. Met de komst van warmte wordt de incubatietijd van de ziekte verkort, vlekken op de bladeren kunnen binnen 5-7 dagen vanaf het moment van infectie verschijnen.

Symptomen

Inwoners van de zomer moeten de symptomen van meeldauw kennen, die zich in het vroegste stadium van de laesie voordoen. Hoe eerder het gevecht begint, hoe sneller het mogelijk zal zijn om de ziekte te verslaan en niet zonder een krop te zitten.

Bij het observeren van de wijngaard kunnen de volgende tekens niet worden genegeerd:

1. De ziekte begint zich te manifesteren met het verschijnen van glanzende gele vlekken ter grootte van een erwt. Op jonge bladeren zijn de vlekken rond van vorm; op ouder gebladerte worden de aangetaste gebieden ovaal gevormd.
2. Na een paar dagen verschijnt een ander symptoom: een witachtige bloei op de achterkant van de bladeren. Het is daarin dat paddenstoelensporen rijpen. Het proces wordt enorm versneld bij nat weer.
3. Indien onbehandeld, verspreidt de schimmel zich naar de bloeiwijzen en snorharen van druiven. De bloembladen worden gedraaid, hun kleur verandert naar gelig.
4. Geïnfecteerde bessen stoppen met ontwikkelen en krijgen een blauwe kleur, die later bruin wordt. Dergelijke druiven zijn oneetbaar, dus worden ze vernietigd.
5. Als de ziekte niet wordt behandeld, vallen de bladeren volledig af en beginnen de jonge scheuten uit te drogen.

Een andere gevaarlijke wijngaardziekte die het leeuwendeel van de oogst kan vernietigen, is oidium of echte meeldauw. De ziekte manifesteert zich ook als het verschijnen van puistjes, maar de symptomen zien er anders uit. De plak is niet glanzend, maar een witachtig oppervlak, alsof het bestrooid is met bloem. Als je het eraf schraapt, zie je de bruine kleur van de stof eronder. Bijkomende symptomen van de ziekte zijn onder meer een karakteristieke onaangename geur, die doet denken aan de stank van rottende vis. Omdat beide ziekten schimmel van aard zijn, worden ze vaak met dezelfde medicijnen behandeld. Preventiemaatregelen zullen in beide gevallen hetzelfde zijn.

Beheersmaatregelen

De strijd tegen valse meeldauw op druiven begint met een reeks agrotechnische maatregelen die de actieve reproductie en verspreiding van schimmelsporen voorkomen:

1. Allereerst is het noodzakelijk om luchttoegang tot de zieke struik te bieden. Om dit te doen, moet de wijnstok worden vastgebonden, als dit niet eerder is gedaan.
2. Het embossen van regrown jonge scheuten wordt zeker uitgevoerd (verwijderen van het apicale deel).
3. De struik wordt gevoed met een fosfor-kaliummeststof, zoals kaliummonofosfaat. De standaard dosering van voedingsoplossing is 10-15 g per 10 liter water. Meststof wordt bij de bewatering bij de wortel aangebracht. Het besproeien van de bladeren met een oplossing van het preparaat in dezelfde concentratie kan zorgen voor de snelst mogelijke opname van kalium.
4. Alle gevallen bladeren en bessen moeten zo snel mogelijk van de site worden gehaald en verbrand.
5. De grond in de stamcirkel wordt regelmatig gewied.
6. Het mulchen van de wortelzone van de struik met zaagsel, stro en gemaaid gras zal de zomerbewoner behoeden voor uitputtend wieden en zal de migratie van paddenstoelensporen van de grond naar de wijnstok voorkomen.

Maar niettemin blijft de belangrijkste maatstaf voor de bestrijding van meeldauw op druiven een chemische beschermingsmethode. Het is noodzakelijk om het gebied van de laesie en de verwachte prognose van de ziekte objectief te beoordelen, effectieve antischimmelmiddelen te selecteren, een behandelingsregime te ontwikkelen op basis van de huidige weersomstandigheden en de beschermende periode van de gebruikte fungiciden.

Hoe een wijngaard behandelen?

Hoe druiven moeten worden behandeld, hangt af van het stadium van de ziekte. Als de symptomen van meeldauw net zijn begonnen, kunt u proberen de ziekte het hoofd te bieden met folkremedies.

In hun arsenaal hebben tuinders verschillende recepten die een schimmelwerende werking hebben:

• Kaliumpermanganaat-oplossing. Het wordt bereid uit 5 g kaliumpermanganaat en 10 liter water. Nadat de kristallen volledig zijn opgelost, wordt de vloeistof gebruikt om de achterkant van de bladeren te besproeien en vervolgens het gebladerte af te stoffen met houtas erop.
• Knoflook-infusie. Gebruik voor het bereiden van het product een glas gepelde knoflookteentjes en 7 liter water. Knoflook wordt gehakt met een blender en gedurende een dag in 1 liter water gegoten. De infusie moet op een donkere plaats worden bereid. Vervolgens wordt de vloeistof gefilterd, de resterende 6 liter water wordt toegevoegd, 2 el. l. vloeibare zeep, 2 el. l. zouten, meng grondig en gebruik de resulterende samenstelling voor verwerking.
• Infusie van houtas. Deze stof desinfecteert perfect. Om de infusie voor te bereiden, wordt een liter blik as toegevoegd aan 10 liter water en 5–6 dagen bewaard. Voeg vervolgens, om de hechting te verbeteren, 50 g krullen waszeep toe aan de infusie en bespuit de druiven. Het is ook nodig om de grond met de compositie te morsen.

Behandelingen worden 3-4 keer uitgevoerd met een interval van 10-15 dagen. De procedure wordt 's ochtends uitgevoerd. Als het snel regent, moet het sproeien worden herhaald.

In het geval dat de ziekte is overgegaan in een actief stadium of een groot deel van de wijngaard is aangetast, is het beter om onmiddellijk over te schakelen op een fungicidebehandeling. De lijst met medicijnen voor dit doel is vrij breed:

• "Abiga-piek" - contactfungicide van matige gevarenklasse;
• "Acrobat-MC" - drug met systemische lokale werking, giftig;
• Ridomil Goud - systemisch contactfungicide met hoge toxiciteit;
• "Quadris" - een breedspectrummiddel, helpt tegen veel schimmelziekten, maar is gevaarlijk voor dieren en mensen;
• "Oxyhom" - een effectief, maar toxisch fungicide met systemische contactwerking, waarvoor schimmels die tot de oomyceetgroep behoren, gevoelig zijn;
• "Polykhom" - een complex preparaat voor de meeste schimmelziekten met een matige gevarenklasse;
• "Polycarbacine" - een systemisch geneesmiddel dat wordt gebruikt voor de preventie en behandeling van schimmelziekten, heeft een matige toxiciteit.

Alle fondsen worden volgens de instructies in dosering gebruikt. Daar geeft de fabrikant het benodigde aantal behandelingen en de duur van de beschermingsperiode aan.

Wanneer moet u preventieve behandelingen starten?

Om meeldauw te bestrijden, is het allereerst noodzakelijk om preventieve maatregelen te nemen. Om een ​​uitbraak van de ziekte in het huidige seizoen te voorkomen, is het noodzakelijk om de plant in het voorjaar te verwerken, direct nadat de struik aan de steun is vastgebonden.

Het is nodig om niet alleen de wijnstok te besproeien, maar ook het land onder de druiven en tussen de rijen:

• Meestal wordt Bordeaux-mengsel of een oplossing van kopersulfaat in een concentratie van 1% gebruikt.
• Voor profylactische behandeling worden geneesmiddelen zoals "Oxyhom", "Abiga-peak", "Polycarbacin" ook gebruikt in de door de instructies voorgeschreven dosering.

Daarna wordt mulchen uitgevoerd om de verspreiding van de schimmel te voorkomen.

In de fase van verschijning van 4-5 bladeren wordt herhaaldelijk bespoten met fungiciden, met uitzondering van het Bordeaux-mengsel, dat de plantengroei remt. Een extra 80 g colloïdale zwavel wordt toegevoegd aan 10 liter fungicide oplossing - dit zal de effectiviteit van de samenstelling verbeteren en het werkingsspectrum vergroten.

Twee opeenvolgende behandelingen worden uitgevoerd vóór de bloei en in de vruchtfase, waarbij fungicide preparaten worden afgewisseld om een ​​afname van de effectiviteit te voorkomen. Het wordt aanbevolen om elk product maximaal één keer per seizoen te gebruiken.

Na de herfstsnoei worden alle plantenresten verbrand en worden de struiken behandeld met een ureumoplossing (200 g stof per 10 l water).

Bij het kopen van zaailingen is het beter om druiven te kiezen die resistent zijn tegen meeldauw en andere schimmelziekten. Bijvoorbeeld:

• "Mascotte,
• "Ananas",
• "Kardinaal",
• "Gouden stal"
• Buffalo
• "Origineel",
• "Gift van Zaporozhye".

De mate van gevoeligheid voor meeldauw van druivenrassen wordt in punten beoordeeld. Minder vatbaar zijn soorten met scores van "2" en "3".

Meeldauw in de wijngaard is geen ongeneeslijke ziekte. U kunt het aan. Het is noodzakelijk om regelmatig alle preventieve maatregelen uit te voeren en de manifestaties van de ziekte "in de kiem" te vernietigen. Bovendien is het belangrijk om landbouwtechnieken te volgen - dit zal de immuniteit van de plant op het juiste niveau ondersteunen.